Met (jeugd)zorg valt vrij gemakkelijk veel geld te verdienen. Gisteren legde ik uit hoe sommige aanbieders van ‘gespecialiseerde jeugdzorg’ rijk kunnen worden terwijl andere aanbieders die op papier vergelijkbare zorg verlenen aan de rand van de afgrond komen te staan. Vandaag deel twee in de serie ‘hoe verdien ik geld met zorg?’
Gemeenschapsgeld moet verantwoord worden uitgegeven. Alleen mensen die zorg echt nodig hebben krijgen zorg. Dat is tenminste het idee. Om te bepalen of iemand recht heeft op zorg, worden door gemeenten zogenaamde indicaties verleent. En dikwijls is zo’n indicatie gebaseerd op een door een professional gestelde diagnose. Een diagnose geeft recht op door de gemeente betaalde hulp. En een diagnose is dus geld waard. Zeker omdat gemeenten vaak niet de mogelijkheid zien om grenzen te stellen aan hulpvragen. Vooral niet als er een diagnose in het spel is.
Zorgondernemers die oplossingen verkopen moeten op zoek naar problemen. Ondernemers kunnen die vinden via online advertenties. Google maar eens op een willekeurig probleem dat een kind zou kunnen hebben en de oplossingen van commerciële aanbieders ploppen als vanzelf naar boven. En afhankelijk van de locatie waarvandaan je zoekt zijn het de lokale aanbieders ook nog. Slimme marketing zorgt voor meer klanten. En een diagnose stellen hoeft niet zo moeilijk te zijn. Dat er een duidelijke prikkel is om snelheid voor zorgvuldigheid te laten gaan blijkt wel uit de ontploffing van het aantal kinderen met bijvoorbeeld ADHD, dyslexie en stoornissen in het autistisch spectrum. Veel meer kinderen hebben een diagnose dan zelfs de grootste pessimist wetenschappelijk gezien voor mogelijk zou houden.
Nog slimmere ondernemers die wachten niet tot mensen thuis achter de computer zoektermen gaan invullen. Die nemen salesmanagers in dienst, gaan naar scholen en zorgen dat ze daar in samenspraak met het onderwijs een ‘professionele zorgstructuur’ op poten mogen zetten. Of ze bieden gratis een screening aan van alle leerlingen op veelvoorkomende problemen. Om vervolgens uiteraard de diagnoses zelf te stellen en de behandeling zelf te starten. Geheel op kosten van de gemeente uiteraard. In antwoord op mijn kamervragen stelde de minister overigens dat het niet zo bijzonder is dat aanbieders zelf screenen, diagnostiseren en behandelen. Ik denk daar in zo’n geval echt anders over.
Nu is het gemakkelijk om te wijzen naar gemeenten die wat beter zouden kunnen nadenken over grenzen aan de jeugdzorg, die wat slimmer zouden kunnen contracteren of de toegang tot zorg beter zouden kunnen organiseren. Het is ook gemakkelijk om te wijzen op het feit dat zorg geen commerciële activiteit zou moeten zijn. We zouden scholen op hun verantwoordelijkheden kunnen wijzen. Niet iedere (leer)moeilijkheid hoeft afgeschoven te worden op de jeugdzorg en door de gemeente als individueel zorgtraject te worden vergoed. We zouden naar ouders kunnen kijken die misschien wel al te gemakkelijk vragen om een stempeltje en dus om wat extra zorg en faciliteiten voor hun kind. We zouden het ook allemaal kunnen en moeten doen. Deze weg is doodlopend, onwenselijk en vooral ook onbetaalbaar.
trudy
29 oktober 2020
“niet zo bijzonder is dat aanbieders zelf screenen, diagnostiseren en behandelen” klinkt hetzelfde als bijvoorbeeld een aannemer die naar een gebrek in een huis komt kijken, de diagnose stelt: niets meer waard, het huis afbreekt en een nieuw huis bouwt. Kassa!
trudy
29 oktober 2020
“niet zo bijzonder is dat aanbieders zelf screenen, diagnostiseren en behandelen” klinkt hetzelfde als een aannemer die komt kijken naar een gebrek in een huis, de diagnose stelt: niets meer waard, alles sloopt en een nieuw huis bouwt. Kassa!
Gerco
29 oktober 2020
Goed gezien en scherp geschreven Rene !
joserjj
29 oktober 2020
Ik kijk uit naar nummer 3! Wat is de weg die niet doodloopt?
Kees Romeijnders
30 oktober 2020
Het wordt tijd voor een organisatie onafhankelijk advies waarmee de jeugdzorg/hulp vrager en zijn/haar omgeving resultaatsgericht samen aan de slag kan gaan. Daarbij dient aansluiting met huisarts, POH-jeugd, wijkteams, leerkrachten enz. indien passend ook naadloos te vinden zijn. Daarbij kan gemeente kan dan regie voeren over het proces, beleidsinfo vergaren en staan naast burgers voor een betere toekomst. Gelukkig zijn die mogelijkheden er nu al!
M.
30 oktober 2020
Rene,over je nummer 1 en 2 het is helaas gewoon zo, maar er is altijd een maar die ook gelijk heeft.
Er zijn ook echt warme en deskundige ouders en (soms slecht toegeruste) leerkrachten die ook in een klas niet alles kunnen doen zoals het zou moeten. De dupe zijn de ouders en het kind, ouders die bij werken om hun kind te laten testen en te ondersteunen.
De scholen en de overkoepelende schoolbesturen hebben veel zakken geld op de plank liggen, Waarvoor worden die gelden dan gebruikt? Sparen voor later als heet te laat is?
Peters en Omtzigt beide Kanjers!
b.swertz
31 oktober 2020
Rene,misschien ben je toch niet goed ingelicht en voor gelicht! Het is in 90% van alle indicatie,s die jeugdzorg zelf opsteld ,zonder enige diagnostische bevoegdheid overigens (jeugdzorg – indiceerd !! ) de etiketjes wat ouders en kinderen opgeplakt worden door dit jeugdzorg systeem.Dit alleen voor subsidie,s niet kwijt te raken,en de rechter te overtuigen dat een OTS en later een UHP nodig is…De meeste ouders vechten net om deze ongegronde zorg (is de zorg gegrond) ongegrond verklaard te krijgen op rechtbanken,en bij de jeugdzorg.
Wat haast een onmogelijke taak is…..dus overweeg dit nog maar eens allemaal in je volgend schrijven Renee,Mvg
b.swertz
31 oktober 2020
Beste Renee,het blijkt weer eens dat politici,en ambtenaren inhoudelijk weinig kennis hebben van deze materie,en niet willen inzien dat het jeugdzorgstelsel niet deugd,en de maatschappij op hoge kosten jaagd.de gecertificeerde instellingen,zijn allemaal stichtingen zoals men weet,en die werken met een winst-oogmerk,ze zullen moeten blijven leveren om hun eigen bestaan niet in gevaar te laten komen.Jeugdzorg is een schadelijke traditie,en moet in deze vorm per direct opgeheven worden.De overheid diend de burger te beschermen,maar helaas het systeem keert zich tegen ouders.Geld is de perverse prikkel !?
b.swertz
31 oktober 2020
Voor de ingang van een zwaar wegende maatregel,diend er door echte deskundigen een diagnostische rapport opgesteld te worden,wat nu overgelaten wordt aan de “proffesionals”is broodverdiener,dat is de bakker/slager ook ! Laat dit door echte deskundigen doen die WGBO/NIP/NVO zijn geregistreerd.dit is beter en goedkoper. SKJ geregistreerden zijn niet diagnostische bevoegd zo als men weet.Er liggen tal van onderzoeken wat dit onder schrijven.Maar daar doet de politiek niets mee……..de pot verwijt de ketel zullen we dan maar zeggen….Tja het zet weer eens tot nadenken welke kennis er eigenlijk is in Den-Haag.
Jan Bannink
3 november 2020
…..dus?
Ik denk nou komt ie, maar nee hoor. Je hebt op een mooie manier de open deur opnieuw opengezet. Dus deze weg is doodlopend, onwenselijk en vooral ook onbetaalbaar…en toen?
Elske
4 november 2020
Heb je ook enig idee waar dit idee van decentralisatie ook alweer vandaan kwam? Volgens mij vanuit Den Haag, dat in al haar wijsheid besloot dat de zorg het beste dicht bij mensen (en dus binnen gemeentes) geregeld kon worden, maar als extra kadootje meteen een bezuiniging meestuurde…
Dat beginsel van de gedeelde verantwoordelijkheid, subsidiariteit als je wilt is onze partij op het lijf geschreven, en ik zou dan ook vooral op zoek gaan naar die gemeentes die dit op een voortvarende manier hebben opgepakt, hun verantwoordelijkheden niet uit de weg zijn gegaan en het kind (in plaats van de diagnose) centraal zetten!! Want die zijn er echt ook. Wellicht dienen sommige onderdelen binnen de (specialistische) jeugdhulp beter centraal (lees provinciaal of landelijk) geregeld te worden, maar gooi alsjeblieft het kind in deze niet met het badwater weg
M. van Eijden
22 maart 2021
Volledig mee eens, een eigen bijdrage dus voor lichte zorg?
En snel ook gemeenten staan voor de keuze: voorzieningen als zwembaden sluiten, de OZB weer verhogen of de wachtlijsten voor de complexe zorg laten oplopen.
M.
22 maart 2021
ik zou weleens samen met de gemeenten in de boekhouding van de jeugdzorg instellingen willen kijken, met weinig bezoeken veel geld verdienen en de kinderen + de ouders blijven met de problemen zitten. En dan verder tobben zonder uitzicht.