Jullie zijn de eerste die het horen. Ik ga solliciteren. Nee, ik blijf gewoon in de Tweede Kamer. Maar op maandag en vrijdag kan ik nog wel wat tijd vrij maken. Ik ben geknipt voor de baan. Ik heb veel contacten in jeugdzorg, het onderwijs en bij gemeenten. Ik kan (vind ik zelf) overtuigend spreken. En ik vind het ook niet vies om geld te verdienen. Kortom, ik ben de ideale sollicitant. Ik word salesmanager bij een zorginstelling!
Ja, ik wist ook niet dat zo’n functie überhaupt bestond. Toch is dat zo. Als je oplossingen verkoopt, dan moet je de problemen wel vinden natuurlijk. En daar word ik verantwoordelijk voor. Ik ben veel op pad om (potentiële) klantrelaties (IB-ers van het PO, zorgcoordinatoren van het VO, wijkteams en jeugd- en huisartsen) in mijn regio’s te bezoeken. De arbeidsvoorwaarden zijn al redelijk. Maar als ik mijn targets haal (lees meer patiënten binnen hengel), dan zijn ze gewoon goed. Ik schrijf vandaag nog een brief.
Voor mij is het niet moeilijk om mijn targets te halen. Al helemaal niet omdat ik door mijn ervaring als wethouder heel precies uit kan leggen dat de door ons geboden zorg helemaal geen geld kost. Ik kan scholen en ouders leren hoe ze de informatie op zo’n manier kunnen aanleveren dat de gemeente verplicht is (of zich verplicht voelt) te betalen. De screening van leerlingen op een school mag ik gratis aanbieden. Dat vinden scholen fijn. En ik ook. Want zo vind ik veel meer patiënten. Ik bedoel klanten.
In de markt voor jeugdzorg zit nog veel groei. Zeker, er zijn ouderwetse huisartsen en IB-ers, die al die diagnoses onzin vinden. Deels hebben ze gelijk natuurlijk. Maar zonder diagnose moeten ouders zelf betalen voor onze huiswerkbegeleiding. Veel huisartsen zijn wel bereid te luisteren naar ouders die geholpen willen worden. En voor scholen is het ook goed. Een goede zorgstructuur met behulp van onze professionals is zo opgezet. En dat trekt leerlingen. Ik kan zelfs een inloopspreekuur regelen op school, waar ouders die vermoeden dat hun kind dyslectisch is of ADHD heeft of iets met autistisme, gewoon kunnen binnenlopen. Dan kijken we samen wat de mogelijkheden zijn.
Ik weet het, dit klinkt niet erg realistisch allemaal. Maar de vacature bestaat. En ik ben zelfs in het bezit van interne stukken van het zorgbedrijf, waardoor ik me uitstekend zal kunnen voorbereiden. Natuurlijk ga ik daar niet echt werken. Maar ik ga wel echt solliciteren. Ik ben benieuwd naar hun verhaal.
René Peters 
Gabie Conradi
8 maart 2019
Veel succes bij dat gesprek René. Wij gaan er vast over lezen!
Gerco
8 maart 2019
Dag René,
Goed verhaal alleen tegen de verkeerde gericht. De zorgorganisatie in kwestie ( ik weet niet welke) reageert gewoon op het ingerichte systeem. Ja er zijn in de zorg sinds de decentralisatie landelijk honderden accountmanagers, zorgcoordinatoren, inkopers en beleidsambtenaren bijgekomen. Bij iedere gemeente. Die tuigen vervolgens allemaal vanuit goed gemeentelijk vakmanschap hun eigen processen en systemen op. Een simpele zorgboer kan het allemaal niet verwerken zonder ook eigen capaciteit in te zetten in dit bizarre aanbesteding en inkoopsysteem. Je deelt nu een speldenprik uit naar de organisatie in kwestie. Terecht of niet, daar gaat het niet over.
Het punt is dat we in de zorg met zijn allen in een systeem gevangen zitten, waar erg veel zorggeld nodeloos wordt verbrand aan proces en systeem. En dat is 1 op 1 het gevolg van de politiek. Die overigens horendoof is voor de al jarenlange geluiden uit het veld.
Dus: ja het is bizar dat dit voorkomt. Maar ik vraag ook je aandacht voor de honderden, misschien wel duizenden mensen aan de overheidskant die nu bij de gemeentes sinds 2015 bezig zijn met zorg en de honderden zo niet duizenden mensen aan de zorgkant die zich moeten voegen, schikken en ja ook gebruik maken van de processen en systemen die honderden miljoenen voor zorg bedoeld maatschappelijk geld verbranden. Jaar in,Jaar uit. Terwijl de zorg zelf de krepeerfase aan het naderen is.
Willem van den Elzen
8 maart 2019
Ik denk dat het alleen al vanwege de reactie van Gerco goed is dat kamerlid Peters gaat solliciteren. En er misschien toch een maand gaat werken. Als iemand mee kan helpen om dit soort systemen (vooral in de zorg en onderwijs) kritisch te bestuderen, dan is het een gedreven landelijke politicus. René, succes!
Ronald van Engelen
8 maart 2019
Schitterend!
Als je nog om klandizie verlegen zit, heb ik nog wat leuke tips (mits er sprake kan zijn van een ruimhartige winstdeling natuurlijk.
Karen
9 maart 2019
Dat vind ik zo’n rare redenering, dat je reageert op het systeem. Dus omdat het kan, doe je het maar? Je kunt ook een eigen afweging maken, je eigen integriteit bewaken en als organisatie hier niet aan mee doen. Kom op zeg.
Peter Westen
8 maart 2019
Beste Rene,
Goed dat je beide werelden kent en verbindt. Hoeveel andere (voormalige) wethouders en zorginstellingen (incl. salesmanagers) trekken vooralsnog aan het langste eind denk je?
Ik twijfel wel oprecht aan jouw motivatie om dit verdienmodel vanuit onze zorginstelling optimaal invulling te geven.
Heel veel succes om het probleem te tackelen.
Alfred
8 maart 2019
Hi Rene. We hebben elkaar een paar keer gesproken over een concreet geval. Deze mevrouw die gelijk heeft wordt door iedereen in de steek gelaten omdat de zorginstelling WEIGERT om haar fouten te erkennen. Waarom staan wij dit toe? Waarom laten we de misstanden bij jeugdzorg voortbestaan? Er zitten niet alleen fouten bij de processen van de jeugdzorg instellingen. Onze nationale wetgeving zit vol met gaten: we hebben recht op een kopie van ons dossier, maar artikel 7.3.8. van de Jeugdwet geeft aan elke individuele hulpverlener (tegen wie wellicht een klacht aanhangig is gemaakt) het RECHT om het dossier naar eigen inzicht op te schonen en te ontdoen van alle voor hem/haar belastende stukken. Er staat geen straf op het bewijsbaar voorliegen van de rechtbank, ookal moeten ze o.g.v. artikel 3.3 Jeugdwet de gehele waarheid vertellen. Waarom worden deze gaten in de wetgeving niet gedicht door de landelijke politiek? Waarom?
Alfred Groenen
Ronald van Engelen
8 maart 2019
Beste Alfred,
Dat komt door het wijd-verbreide en alom verankerde denkmodel van “bestuurlijke verantwoording”. Dat in onze “2.0” variant ook in de wetgeving met “gekantelde” termen is ontdaan van welke menselijke/morele verantwoordelijkheid dan ook.
Bijvoorbeeld in dit (willekeurige) stuk:
“Op grond van de verzamelde informatie vormen [de toezichthouders] zich een oordeel over de rechtmatige en doelmatige uitvoering door [de bestuurders] en over de rechtmatigheid van de daarmee samenhangende ontvangsten en uitgaven”. (Bron: https://wetten.overheid.nl/BWBR0040819/2018-04-12)
Aan dat soort definities, die op het oog wellicht prima staan, kleven hartgrondige problemen, waaronder:
1. “op grond van de verzamelde informatie”: dit is een uitnodiging om onwelgevallige signalen//informatie te begraven/te verbergen voor de consumenten van die info (de toezichthouders)
2. “vormen [de toezichthouders] zich een oordeel”: hiermee voorkomen de toezichthouders dat ze moeten dealen met andere dan de door de toezichts-subjecten ge-zelfcensureerde “info”; ook dat scheelt een hoop moeite
3. “over de rechtmatigheid …”: dus wanneer eventuele onrechtmatige zaken ondanks de stevige filters 1 en 2 toch door zouden schemeren, kunnen toezichthouders altijd beweren dat zij zich wel aan hun verantwoordelijkheid hebben gehouden.
Of, zoals een voormalige (onderwijs)bestuurder diens misdrijven jegens mij tevergeefs probeerde uit te leggen (letterlijke quote): “ja, dan kan een rechter ons veroordelen, maar dan kunnen wij altijd zeggen: ‘wij hebben het misschien niet goed gedaan, maar wij kunnen ons verantwoorden, want een rechter heeft ons veroordeeld’.
Ik wens ons sterkte,
Ronald