Hoe kan het nu dat sommige aanbieders van jeugdzorg lachend geld binnen harken en andere aanbieders aan de rand van de afgrond staan? En dat terwijl de gemeente alle aanbieders hetzelfde tarief betaalt? Dan moet de ene aanbieder wel iets heel goed doen en de andere iets heel erg slecht. Dat zou je haast denken inderdaad. Vandaag deel 1 over slim geld verdienen in de (jeugd)zorg.
Gemeenten contracteren aanbieders van jeugdzorg. Maar gemeenten hebben niet veel verstand van zorg. Dat weten ze zelf ook wel natuurlijk. En anders leggen aanbieders hen wel uit dat het verschil tussen lichte en zware zorg door een leek bijna niet vast te stellen is. Sommige gemeenten hebben daar iets op gevonden. Zij indiceren ‘zorg’. En betalen een aanbieder een gemiddeld tarief voor een vaste hoeveelheid kinderen per jaar. Een zak met geld zeg maar. We noemen dat ‘lump sum.’
Het idee is dat aanbieders zelf bekijken wie veel en wie iets minder hulp nodig heeft. Want zij hebben verstand van zorg. Gemiddeld komen ze dus prima uit. In theorie is daar geen speld tussen te krijgen. In de praktijk helaas wel. Een slimme aanbieder zorgt dat zijn ‘portefeuille’ binnen no time gevuld is met kinderen die slechts lichte zorg nodig hebben. Lichte zorg leveren voor een gemiddeld tarief is gouden handel. Zeker wanneer je voor die lichte zorg wat minder duur personeel nodig hebt. Prettig geregeld.
Aan de andere kant zijn er ook kinderen die echt zware zorg nodig hebben. In theorie kunnen zij terecht bij alle door de gemeente gecontracteerde instellingen die gespecialiseerde zorg aanbieden. Maar niet bij de slimme ondernemer. Want die zitten vol. Hun contract met de gemeente staat niet toe dat ze meer ‘klanten’ werven. Bovendien is er bij de buurman nog plaats genoeg. Die buurman krijgt gedurende het jaar ook zijn hulpvragers wel. Alleen zijn dat de kinderen die zware hulp nodig hebben. Deze aanbieders krijgen voor deze kinderen hetzelfde gemiddelde tarief. Maar dat tarief is in zo’n geval niet hoog genoeg. En zo worden slimme ondernemers rijk en aanbieders van zware zorg arm. En dat is dan weer minder prettig geregeld. Dat kan echt anders.
René Peters 
J. E de Bruin
28 oktober 2020
Zo kreeg mijn zoon, na zes maanden op de wachtlijst te hebben gestaan, jij bent complex een ander woord voor aan jou verdienen we niets zoek maar verder. De zoveelste afwijzing. Een week later had hij op 15 jaarige leeftijd zijn leven beëindigd.
Ties van Esch
28 oktober 2020
Ik heb het vermoeden dat er ook een aantal (zoals jij ze noemt) “slimme” ondernemers zijn die “aardig wat” aan managementfee overmaken naar de beheer BV waardoor de zorgBV best wel eens verlies zou kunnen lijden.
Kees Romeijnders
28 oktober 2020
Ha René,
Er zijn zeker innovatieve ondernemers die op een moderne wijze ook in deze Covid 19 tijd uitstekende complexe jeugdzorg en/of hulp leveren met geen of amper wachttijden. Overigens met tevreden cliënten en jeugdzorg/hulp professionals. Prima vergelijkbaar met traditionele instellingen met complexe jeugdzorg.
Dus zo zwart wit is het m.i. echt niet.
En ja, er zijn misschien ook instellingen waar hun bestuurders nog niet die aandacht aan innoveren geven zoals bij jeugdzorg/hulp ondernemers. Daardoor ontstaan achterstanden in efficiency, het continu leren en verbeteren en bereikte maatwerk resultaten voor cliënten t.o.v. innovatieve ondernemers. En ook is mogelijk het bereikte resultaat en tevredenheid van cliënten en instellingsmedewerkers daardoor ook verder achter loopt.
Zware, of zwaardere zorg en/of hulp moet op de eerste plaats voorkomen worden. Daar hebben vooral de gemeenten een rol in die mogelijk meer aandacht verdient. Als je vanwege gebrek aan kennis en inzicht dienstverlening te veel los koppelt van beloningen krijg je ook waar je om vraagt. Om kennis en inzicht van gemeenten voor een andere tarifering te verbeteren bij maatwerk zijn er m.i. echt goede mogelijkheden.
Kees Romeijnders
Kees van Hasselt
30 oktober 2020
Ja René, je zou er erg boos van worden. Maar zolang de overheid niet differentieert en controleert, blijf je dit soort discriminatoire gedragingen bij zorgaanbieders houden. Hun zakken zijn nooit te klein. Hoe je dat moet doen, weten de deskundigen wel. Gemeenten huren raadgevers ook wel in voor andere zaken. Kan de rijksoverheid de gemeenten hierbij begeleiden?
Ik ben blij dat je een maatschappelijk onderwerp aanpakt en je profileert binnen de fractie, Want dat is naar mijn gevoel nodig om op een verkiesbare plaats te blijven staan en om voorkeursstemmen te winnen. Maar dan moet je voor jouw jeugdzorgzorgen ook de grote media zoeken. Onrechtvaardigheid aan de orde stellen (het gaat uiteindelijk om kinderen!) is dringend nodig – zie ook de reactie van Kees Romeijnders – en maakt van jou een belangrijke stem in en voor de samenleving. Ik ben geen ervaringsdeskundige in de jeugdzorg, maar wel vader van een paar zonen en grootvader van kleinzonen met “gebruiksaanwijzingen”.
Kees van Hasselt, Oss