‘Pakkertje’ is voortaan verboden op het schoolplein. Het is namelijk ruw en soms vallen er kinderen. Tot die conclusie komt men op een school in Bodegraven. “Bij pakkertje achtervolgen kinderen elkaar tot een van hen kan worden vastgegrepen. Dat is heel fysiek. Daar komt vaak ruzie van.” Hebben we hier te maken met een klassiek gevalletje ‘rubbertegel-syndroom’? Of is het nog erger en accepteren we langzaam helemaal geen fysiek gedrag meer van onze kinderen.
Juf Eveline is heel blij met de maatregel. “Het is nu heel overzichtelijk op het schoolplein. En bovendien is het veel rustiger.” Dat geloof ik best. Geef me vijf minuten en ik verzin nog tien maatregelen die de rust en het overzicht op een schoolplein vergroten. Maar is dat het doel van een pauze? Is het niet de bedoeling dat kinderen die de rest van de dag stil moeten zitten even lekker kunnen uitrazen? En leren kinderen (vooral jongens) door het opzoeken van grenzen en het aangaan van conflicten geen vaardigheden die ze later goed kunnen gebruiken?
Accepteren we eigenlijk nog natuurlijk gedrag van kleine jongens? Stoeien mag natuurlijk niet. Net als pakkertje en ‘paard en ruiter’. En voor een partijtje voetbal in de pauze moet je je God betere het inschrijven bij de dienstdoende moeder. Vol is vol. Want teveel spelers op het veld is niet overzichtelijk. En tijdens het spelen let een volwassene streng op dat het wel eerlijk gaat. En dat er wel voldoende wordt overgespeeld. Als ik dertig jaar later geboren was dan had ik op school een moeilijke tijd gehad vrees ik.
Laat die kinderen spelen en af en toe flink vallen alsjeblieft. Geen rubbertegel syndroom. Vallen en opstaan hoort erbij. En geef kleine jongens de ruimte om hun energie kwijt te kunnen, hun grenzen te verkennen en af en toe hun hoofd te stoten. Niet alles hoeft gereguleerd te worden. En ook conflicten aangaan en leren op te lossen hoort bij het leven. Geen ‘pakkertje’ meer. What’s next?
René Peters 
Dirk K.
12 februari 2014
Hoi René, ben het weer met jou eens. Wilde jou ook nog op een ander aspect gaan wijzen. Omdat er minder wordt bewogen worden kinderen ook ‘steeds dommer’ en oude mensen niet veel beter… Ik wilde jou veerwijzen na een heel interessante professor, (Professor Erik Scherder (1951) is als hoogleraar Klinische Neuropsychologie) Hij heeft veel kritiek op het huidige beleid. Deze 5 colleges duren dan wel samen iets van 73 minuten, maar ach. Ik hoop wel, dat men heel anders gaat denken over het beleid van nu. http://www.universiteitvannederland.nl/college/gaat-je-geheugen-kapot-als-je-teveel-voor-je-computer-hangt/
PS: De lezing van Aryan van der Leij, (ik kon er toch nog in) wat trouwens ook interessant. Hij signaleerde het zelfde. Kinderen te veilig opvoeden en veel te weinig bewegen…
Esther Ekkel Vorstenbosch
12 februari 2014
De feminisering van het onderwijs slaat wel heel erg door. En ook voor de meisjes geldt dit, dat ze de energie kwijt moeten. Nog een reden waarom ik tegen het continurooster ben. Op en neer naar huis lopen/ rennen/ fietsen en daar je verhaal kwijt is zó belangrijk. Even eruit, even de energie kwijt. Ik stuur ze hier regelmatig een paar rondjes om het huis als er weer (te?)veel energie is. En naar buiten als het kan. Val maar, goed voor je motoriek. Maak maar ruzie, goed voor je sociale vaardigheden. Nee, wij moeten niet overal bovenop zitten. Laat ze het alsjeblieft zelf uitzoeken, dáár leren ze van!! Gelukkig zitten mijn kinderen op een school waar men zich alleen met het voetballen bemoeit als er gewonden vallen. En er nog gewoon een duikelrek staat.
Marjolein
12 februari 2014
De Bevertraining neemt kinderen mee de vloer op. Door middel van diverse stoei spelletjes leren ze hun eigen kracht kennen en beheersen. En hun grens herkennen en aangeven. Zo gaaf om te zien wat dat voor een groep betekent! Spelen, stoeien, leren, vallen en weer opstaan. Bovenstaande school zou gebaat zijn met de Bevertraining, juist wél aan elkaar zitten!
Ivo Bastiaansen
12 februari 2014
Jezus, René… wat ben ik het eens met je!
Mirjam-I van L.
12 februari 2014
Geachte heer Peters,
Ik lees uw mening vaak met veel belangstelling. Vaak ben ik het met u eens, soms niet. Nu helaas vind ik uw bijdrage een beetje tendentieus. En daarom reageer ik. U gebruikt een artikel uit het AD voor het onderbouwen van uw mening. Ik kan de conclusie van uw betoog nog wel begrijpen, maar zeker niet de aanleiding. De school uit het artikel, de Verhoeff-Rollmanschool, is een goed functionerende reformatorische basisschool. Op deze school gelden voor de omgang tussen kinderen andere normen en regels. En wordt er op een andere, maar oprechte wijze door ouders en leerkrachten naar gekeken. Respect voor het lichaam van een ander, wordt nog al eens te snel overschreden. U zou daarom het artikel ook kunnen lezen als een poging dit respect juist te versterken. En als u de moeite had genomen de schoolgids van deze school te lezen, dan had u gezien dat beweging en sport een normale plaats innemen. Voor het overige behoort de keuze die deze school maakt, op basis van een reformatorische opvatting, gewoon tot de vrijheid van onderwijs. Ik mag aannemen dat deze vrijheid voor uw als lid van het CDA in goede handen is en blijft. Gelet op u eerdere teksten heb ik dat vertrouwen volop.
De reactie van Dirk K. met een verwijzing naar Erik Scherder juich ik echt van harte toe. Grofweg is een van zijn stellingen dat bewegen (van wandelen tot hollen, van kauwen tot dingen aanraken) heel goed is voor het geheugen, voor jong en oud. Dat hoeft geen “pakkertje” te zijn. Er zijn vele andere, leuke vormen van bewegen. Maar van een krant die bekend staat voor testen van oliebollen en patat, mag niet verwacht worden dat er een deugdelijke bijdrage aan gezond bewegen en eten wordt geleverd. Dit artikel was weer vooral een poging een reformatorische school een tikje belachelijk te maken. Kennelijk zijn de mazelen geen thema meer. Ik heb begrip voor uw conclusie, maar ik zou de bron voortaan zorgvuldiger kiezen.
Dirk K.
12 februari 2014
Beste Mirjam, een privé weblog is geen diepgaande alomvattende studie, maar het delen van een privé mening of opvattingen op thema’s de langskomen. Dat René, de meest invloedrijk persoon binnen de lokale overheid van Nederland in 2013 toevallig het AD (een krant die bekend staat voor testen van oliebollen en patat) als bron had genomen, maakt dan eigenlijk niet zo veel uit.
Het nieuws was er denk ik al eerder, want het Jeugdjournaal brachten morgens al een reportage de ze wel een dag eerder wel hadden gemaakt voor het ochtendjournaal. http://jeugdjournaal.nl/item/609865-pakkertje-verboden-in-bodegraven.html Het Jeugdjournaal maakte er meerdere reportages vandaag over het zelfde thema. Ook een POLL met meer dan 4000 stemmen laat 20/80 zien. Hier is het in het Journaal van vanavond (het thema komt langs bij 3:45-5:30) http://jeugdjournaal.nl/uitzending/avond/2014-02-12
Toen ik op de leeftijd was (meer dan 40 jaar geleden) gingen men verbieden om op de schoolplein elkaar door een ‘fysieke mechanisch trucje’ elkaar bewusteloos te maken. Dat was wel kaai gevaarlijk als men dan ongecontroleerd in elkaar ging zakken OF zo maar voorover op stoep viel… Want toen bestonden nog geen rubbertegels 🙂
renepetersoss
13 februari 2014
Geachte Mirjam-I van L. Ik begrijp uw punt. Maar tendentieus is een blogje vaak. Ik gebruik het stukje uit het AD alleen niet als onderbouwing maar als aanleiding voor de tekst. En dat de school een reformatorische grondslag kent dat wist ik niet eens. De voorbeelden die ik gebruik komen grotendeels uit de praktijk van de (Katholieke) school van mijn dochter. Bedankt voor uw reactie. Rene
Mirjam-I van L.
13 februari 2014
Geachte heer Peters,
Bedankt voor uw reactie. Goed en terecht dat u een onderscheid maakt tussen onderbouwing en aanleiding. Deze schoolsoort kwam al eerder onder vuur te liggen tijdens de mazelenepidemie. Het is een wat makkelijke prooi. Er wordt wat, ten onrechte, badinerend over gesproken. Maar nota bene de school kwam zelf, in een Nieuwsbrief, met dit thema. Onder het motto “sociale veiligheid”. Heel oprecht, goed bedoeld, maar zeker ook wel heel knullig. http://www.vrschool.nl/index.php?menu_item_id=83 Een betere uitleg was zeker goed geweest. Nu roep je het onheil als school een beetje over je af.
U bent overigens zelf een heel goed voorbeeld dat een blog niet (altijd) tendentieus hoeft te zijn. De thema’s die u aansnijdt, over de rol van de overheid, het maatschappelijk middenveld en de eigen verantwoordelijkheid, benadert u met een visie waarvan ik hoop dat het CDA dit ook landelijk verder gaat oppakken en uitwerken. En ik ben het zonder meer helemaal met u eens dat kinderen in het spel te veel worden belemmerd. Ik weet ook dat niet alle kinderen korfbal leuk vinden…
Ans vD-C
13 februari 2014
Ik vind het mooi, je stukjes te lezen Rene, ik heb vandaag ook de tijd genomen om de reacties goed te lezen. Dat er 40 jaar geleden kinderen elkaar op het schoolplein met een “fysiek mechanisch trucje”elkaar tegen de grond werkte was toen hoop ik ook niet normaal, maar dat er geen pakkertje meer gespeeld mag worden vind ik wel ver gaan…. Even uitrazen en rennen in het speelkwartier herinner ik me als een fijne afleiding op school, ik denk dat ik het als kind zeker hard nodig had om daarna weer op te kunnen letten. Ik denk zelfs dat het me nog steeds goed zou doen, een actieve pauze…. maar ik gun me zelf daar de tijd niet voor…. en de maatschappij is er niet echt op ingericht.
Arja
13 februari 2014
In de pauze wordt er door kinderen uit mijn klas volop pakkertje gespeeld, ze beleven er veel plezier aan! Ik herinner ze er alleen aan dat ze goed naar elkaar moeten blijven luisteren. Het stukje over de school uit jouw blog kwam vanochtend op het jeugdjournaal. Een van mijn leerlingen zei daarna (uit zichzelf) dat zij dan wel pakkertje spelen, maar dat als het te hardhandig gaat en ze vraagt om te stoppen, dat ze dat dan ook doen! En het gaat er heus wel wild aan toe, maar kinderen maken zelf de keus om mee te doen en weten wat voor spel het is. Ze doen dit spel pas sinds kort weer, maar ik vind het super om te zien! Wij deden dat vroeger zelf ook heel veel!
Stefanie Vatta
20 februari 2014
Ik vind de reactie van Arja erg mooi omdat deze laat zien dat je een dergelijk spelletje juist kunt gebruiken om kinderen te wijzen op wenselijk en onwenselijk gedrag. Het aanleren van grenzen aangeven, aan kinderen, is ontzettend waardevol. Daar zullen ze de rest van hun leven profijt van hebben.
Met verbieden bereik je meestal het tegenovergestelde van de intentie waarmee het begon; verbieden maakt dingen juist interessant voor veel kinderen en jeugd. Grote kans dat de kinderen van de Verhoeff-Rollmanschool elkaar op andere momenten wel zullen aanraken omdat experimenteren hoort bij kinderen, en bij leren en opgroeien. Door het te verbieden haal je lichamelijk contact uit het openbaar (daar waar je kunt bijsturen en opvoeden!), wordt het iets wat kinderen stiekem zullen doen en erger nog: iets waarover ze zich schuldig kunnen gaan voelen.. wat een doodszonde, het was maar een spelletje.
Ik kijk met veel plezier terug naar mijn basisschooltijd en herinner mij dat “pakkertje” één van mijn favoriete spelletjes was. Overigens vond ik het (als meisje) ook thuis heerlijk om met zus en/of ouders te ravotten. Wat zonde om dat van kinderen af te nemen uit angst voor… ja, wat eigenlijk?
evert
24 februari 2014
Die juf heeft zelf een rotjeugd gehad zeker?
Meester basisonderwijs.
27 februari 2014
Feminisering van het onderwijs, allemaal rustig zitten en knutselen en netjes je werk af….
Ik als meester in het Basisonderwijs erger mer hier kapot aan… we maken het onderwijs voor jongens kapot en staan te schreeuwen als ze later gaan spijbelen en uitvallen zonder diploma.
Ruzie is oefenen voor later om normaal in sociale situaties te kunnen reageren. Door ruzie leren ze ook hun gevoel uiten.
Oftewel gechargeerd zeg ik: deze school staat de fysieke en sociaal emotionele ontwikkeling van kinderen in de weg..
Helaas moet kan ik nu niet onder mijn eigen naam reageren….. als persoon in het werkveld word ik meteen afgetikt.
Zie ook link onder: mijn site… is en link naar ted.com
André
2 april 2014
Helemaal mee eens! Vallen en opstaan, daar leer je van. Daarnaast hadden wij op mijn oude bassischool ook rubbertegels en deze vangen juist de klap op. Rubbertegels zijn heel geschikt voor een speeltuin/schoolplein.