Registratielast

De registratielast in de zorg loopt aardig uit de klauwen. Dat blijkt uit een onderzoek van de NOS. “Ongeveer de helft van de verzorgenden zegt drie uur per dag bezig te zijn met administratieve handelingen. En twintig procent is er zelfs meer dan drie uur per dag mee kwijt.” Er is geen verpleegkundige die voor de zorg gekozen heeft omdat daar zo lekker veel administratie bij komt kijken. Natuurlijk is registreren soms nodig. Maar te veel registreren wekt irritatie en gaat uiteindelijk ten koste van de zorg. Dat moet anders. Maar kan het anders?

Veel mensen denken dat ze pas echt grip op de werkelijkheid krijgen door haar te vangen in cijfers en in letters. En hoe verder weg van de werkvloer, hoe sterker mensen dat gaan denken. De kwaliteitsmedewerker, de manager, de directeur  en uiteindelijk de politicus verlenen geen zorg. Zij ‘sturen’ op afstand en gebruiken beleidsregels en kentallen als dashboard, stuur en richtingaanwijzer. Ik sluit niet uit dat veel managers geen flauw idee hebben welk effect deze manier van sturen uiteindelijk heeft. En wat voor een bureaucratische ellende soms onbedoeld in het leven wordt geroepen. Ik denk dat managers dat niet weten. En ik weet dat politici daar niet bij stilstaan.

De politiek wil graag minder regels en minder registratielast. Dat zeggen we tenminste. Tegelijkertijd  willen we wel zeker weten dat er niets fout gaat. Dat iedere professional zich aan de beleidsregels houdt. En willen we (heel transparant) kunnen aantonen dat iedere eurocent gemeenschapsgeld efficiënt  en rechtmatig uitgegeven wordt. Tenslotte willen we ook iets kunnen zeggen over de kwaliteit van het werk. Die kwaliteit definiëren we dan in de vorm van een zogenaamde doelstelling. En aan de professional de eer om aan te tonen dat de doelstelling gehaald wordt. De politieke wil minder regels en registratielast. Maar laat beiden juist groeien.

Een zekere mate van registratie blijft altijd bestaan. En dat hoort ook zo. Maar registreren kost tijd. En veel registreren kost veel tijd. Zeker wanneer systemen ingewikkeld, traag en omslachtig zijn. Of niet op elkaar aansluiten. Daar valt nog veel winst te behalen. Maar daarmee houdt het wel zo’n beetje op. Tenminste zolang de politiek blijft doen wat ze doet. Roepen dat er minder regels moeten komen en de noodzaak daarvoor onderstrepen door er meer in te voeren. Een beetje meer vertrouwen graag. En acceptatie dat niet alles in cijfers gevangen hoeft te worden. Zodat verpleegkundigen kunnen doen wat ze graag doen. Goed voor mensen zorgen.