Oh jee, het was te verwachten. Staatssecretaris Sander Dekker gaat het zogenaamde lerarenregister verplicht stellen. Door wettelijke verankering van het lerarenregister zal de kwaliteit van het onderwijs veel beter worden. Dat denkt Dekker. Want zonder wettelijke verankering en (weer een) register, doen die luie leerkrachten natuurlijk helemaal niets om hun kennis op peil te houden. En er is natuurlijk geen enkele leidinggevende die hen op hun niet functioneren aanspreekt.
In 2012 schreef ik al over het lerarenregister. Voor goede docenten voegt zo’n register niks toe. Iedere goede professional neemt de verantwoordelijkheid voor zijn eigen ontwikkeling. En een goede leidinggevende ziet er op toe dat dat ook goed gebeurt. En voor een slechte docent voegt het ook niks toe. Want als je niet deugt voor de klas dan hoor je daar door je leidinggevende op te worden aangesproken. Er wordt dan een verbeterplan opgesteld. En als je daar niet aan voldoet, kan dat leiden tot ontslag. Daar is echt geen register voor nodig.
Een register werkt volgens mij alleen voor beroepen waarbij er geen leidinggevende is die de kwaliteit bewaakt. En zelfs dan eigenlijk niet. Ik lees wel eens kranten. En er blijken heel wat geregistreerde advocaten en accountants ernstig in de fout te kunnen gaan. Ondanks het feit dat ze hun zaakjes (op papier) in orde hebben. Een lesbevoegdheid is zeker geen garantie voor goed onderwijs. En een opname in het zogenaamde lerarenregister is dat ook niet. In mijn denken is ook deze wettelijke verplichting een motie van wantrouwen tegen de professionaliteit van onderwijsmensen.
Ik zal een voorspelling doen. Er zal een circus worden opgetuigd van scholings- en verantwoordingssystemen waar niemand blij van wordt. Tenzij je Sander Dekker heet natuurlijk. Of wanneer je je geld verdient als trainer of adviseur. En het onderwijs zal daar niet door verbeteren. Ik vind zeker dat leraren, meer dan nu het geval is, op hun functioneren kunnen worden aangesproken. En daar mag werk van worden gemaakt. Maar het verplicht stellen van zo’n register is niets meer of minder dan gestold wantrouwen van een staatssecretaris die daar patent op heeft.
René Peters 
Rein Akkermans
21 mei 2015
Je reactie is mij uit het hart gegrepen !
jody
21 mei 2015
In het bedrijfsleven voorbeeld (MSD) is de leidinggevende ) verantwoordelijk voor het Nivo van zijn mensen , als dat niet goed of onvoldoende is en niet op tijd voor bijscholing van zijn medewerkers heeft gezorgd is hij VERANTWOORDELIJK en niemand anders, zo zou dat in het onderwijs ook moeten zijn .
marnixklassieketalen
21 mei 2015
Goed punt. In het onderwijs echter is het vaak slecht zichtbaar. Bij het eindexamen valt het nog wel op als leerlingen bij een bepaalde leraar weinig hebben geleerd, maar in de andere jaarlagen veel minder. Zolang je voldoendes uitdeelt zijn de meeste ouders tevreden. En lang niet overal houden individuele docenten zich aan de afgesproken normering, als er al een is afgesproken.
Daarnaast geeft de school de ouders meestal geen inzage in de diploma’s van de docenten. Dat is in andere sectoren anders. Als ik geholpen word door een arts in opleiding wordt mij dat altijd gemeld en gevraagd of ik daarmee akkoord ga.
Het onderwijs heeft dus nog een lange weg te gaan. Maar een belangrijk verschil is natuurlijk ook dat werkgevers in andere sectoren iets te kiezen hebben. Op onderwijsvacatures komt vaak maar een handjevol sollicitanten af.
Frits H.
22 mei 2015
Ik weet dat hij inmiddels een andere verantwoordelijkheid heeft, maar waar is Jeroen Dijsselbloem? Zijn commissie heeft toch (semi-)duidelijk gezegd te stoppen met oude en vooral nieuwe maatregelen om leraren in een mal te dwingen. Maar nee, nu komt er weer een nieuwe hoepel om doorheen te springen. Dat niemand meer energie over heeft om geweldige lessen te geven is waarschijnlijk bijzaak. De bestuurder heeft daadkracht getoond. Triest.
Jan van Velthoven
1 juni 2015
Hmmm. Er zijn nogal wat onderwijsinstellingen waar de docent een eigen koninkrijk heeft. Wellicht niet echt erg,maar enkel onwenselijk zolang hij/zij het goed doet. Echter, ik heb nogal wat verhalen van actieve en gewetensvolle leraren meegekregen die stuk liepen op collega’s die niet vooruit te branden zijn. Dat is de praktijk. En idem verhalen van rectoren die tegen de bierkaai vechten bij veranderingen die maatschappelijk al lang gemeengoed zijn. Een lerarenregister lijkt me,mits goed ingezet een prima instrument. Als het adekwaat is dan wordt het helemaal geen hoepel om doorheen te springen maar een moeiteloze en vanzelfsprekende bevestiging van de beroepsvaardigheid van de leerkracht. En ook een uiting van respect voor een moeilijk en hoogstaand beroep. Ik beschouw het als van de gekke dat ik zelf, veertig jaar nadat ik mijn studie beëindigd heb en zonder ooit één uur te hebben les gegeven, nog steeds officiëel een eerstegraads gekwalificeerd leraar ben. En ik ben blij dat iets vergelijkbaars in de gezondheidszorg een onmogelijkheid zou zijn.