Uitschelden en slaan van politieman

Twee jongens, van twaalf en vijftien, hebben een agent in burger met hun scooters klemgereden, uitgescholden en geslagen. “Gezien hun jonge leeftijd en omdat de jongens individueel duidelijk lichamelijk minder krachtig waren dan de agent, maakte hij de keuze het geweld van de broers zo goed mogelijk te beteugelen en zette daar zelf zo min mogelijk geweld tegenover”, dat schrijft de politie volgens Omroep Brabant.

Natuurlijk heb ik een duidelijke mening over jongetjes van twaalf en vijftien die op scooters zonder nummerplaat rondcrossen en vervolgens een agent in burger bedreigen en belagen. Mensen die mij kennen kunnen die mening wel raden. Die hoef ik hier niet op te schrijven. Maar gelukkig is het zo allemaal niet gegaan. Dat beweert althans de moeder van de jongens. Ik was er niet bij. En ik weet niet wat er precies is gebeurd. De waarheid laat ik in het midden. Ik wil het vooral hebben over de schriftelijke reactie van de politie op de site van Omroep Brabant.

Thuis, aan de keukentafel, spraken we over het incident. Mijn dochter van negen snapte er geen hout van. “Sommige dingen doe je gewoon niet. Op je twaalfde zonder helm rondcrossen op scooters bijvoorbeeld.” Maar ze begreep helemaal niets van de reactie van de politie. “Mogen die kinderen een politieman uitschelden en slaan zonder dat hij echt terugslaat?” vroeg ze verbaasd. We legden haar uit dat wanneer een volwassen man, politie of niet, een jonge jongen een harde klap geeft, de volwassene hoe dan ook fout zit. Zelfs als die jongen het er naar gemaakt heeft.

“Nou, dat zou ik dan maar niet in de krant zetten”, zei mijn dochter. “Misschien komen meer jongens op het idee om zoiets uit te proberen. Misschien vinden ze het wel stoer om met een politieman te vechten. Zeker als die niks terug mag doen.” Wat mijn dochter nu weet, weten sommige jongens al lang. En ze gedragen zich naar die kennis. Ik had mijn dochter liever een andere les geleerd.