De sjoemelende leraar

Staatssecretaris Dekker heeft een nieuw plan. Hij wil dat de centraal schriftelijke eindexamens met ingang van volgend jaar eerst door een andere dan de eigen docent worden nagekeken. Dat zou de kwaliteit van het nakijken verbeteren. Want eigen docenten zijn natuurlijk niet objectief genoeg. En tweede correctoren gooien er met de pet naar. Natuurlijk is de houding van Dekker eigenlijk een belediging. Maar hij mist ook de essentie van wat het eindexamen hoort te zijn.

Zou staatssecretaris Dekker een hekel hebben aan onderwijzers? Het lijkt er wel een beetje op. Hij vertrouwt ze in elk geval voor geen meter. Een tweede corrector is blijkbaar niet genoeg om te kunnen garanderen dat leerlingen hun examen niet min of meer cadeau krijgen van sjoemelende leraren. Is het dan niet beter om een onafhankelijke instantie in het leven te roepen die de examens nakijkt? Dat zou immers nog objectiever zijn. Misschien kunnen computers binnen niet al te lange tijd het werk van leraren overnemen. Want al die betrokkenheid bij leerlingen is natuurlijk niet professioneel.

Mijnheer Dekker; het centraal schriftelijk eindexamen is geen kille afrekening. Het is de officiële afsluiting van een project dat leerlingen en leraren samen doorlopen. Natuurlijk zit daar gevoel bij. Dat hoort ook zo. Een leraar hoopt dat de inspanningen die hij samen met zijn leerlingen gedaan heeft, leiden tot een mooi resultaat. En hier en daar zal een leraar zijn  leerling best het voordeel van de twijfel willen geven. Het is aan de tweede corrector om objectiviteit te bewaken. In mijn denken is het spel tussen leerling en leermeester de ziel van het onderwijs. Voor Dekker telt dat niet. Cijfers en modellen wel. Jammer.