IDAHO

“Hoe is dat nu voor jullie?” Dat vroegen ‘vrienden’ aan de ouders van een spreekster tijdens de internationale dag tegen homo- en transfobie (IDAHO), vlak nadat ze uit de kast was gekomen. “Want horen dat je kind homoseksueel is, dat is bijna net zo erg als horen dat ze kanker heeft.” Dit gesprek vond een flinke tijd geleden plaats. Volgens de laatste cijfers gaat het tegenwoordig een stuk beter met de acceptatie van ‘anders geaarden’. Maar we zijn er nog niet.

Tegenwoordig accepteren de meeste Nederlanders de geaardheid van hun medemens. Maar dat is niet vanzelfsprekend. En ook behoorlijk onderhoudsgevoelig. Het CBS vat de Nederlandse houding ten opzichte van LHBT’ers als volgt samen: ‘Trouwen mag. Maar zoenen mag niet.’ Dat mannen elkaar begroeten met een zoen, dat vinden we maar vreemd. En veel mensen houden niet van vreemd. Volledige acceptatie van andersgeaarden is er dus nog niet. Zeker niet binnen (streng) religieuze groepen en groepen mensen met een andere culturele achtergrond.

Door het ondertekenen van het zogenaamde IDAHO-statement maakten verschillende gemeenten, instanties en koepelorganisaties duidelijk dat ze werk willen (blijven) maken met de aanpak van homo- en transfobie. Namens Oss mocht ik mijn naam onder de verklaring zetten. Ook minister Bussemaker ondertekende het statement. Zij onderstreepte het belang van rolmodellen binnen religieuze en biculturele gemeenschappen. En ik denk dat ze gelijk heeft. Het geven van het goede voorbeeld is binnen iedere groep belangrijk. Zeker ook voor jongeren die zoeken naar hun identiteit.

In Oss werken we al een tijdje volgens hetzelfde principe. Iedere Ossenaar kan zijn foto en quote plaatsen op http://www.zodoenwedatinoss.nl. En op die manier duidelijk maken dat volledige acceptatie van LHBT’ ers de norm hoort te zijn. Letterlijk honderden mensen spraken zich al uit. En onder hen verschillende vertegenwoordigers van religieuze gemeenschappen en mensen met een andere culturele achtergrond. Toch mogen dat er wat mij betreft veel meer zijn. Laten we daar (ook in Oss) de komende periode werk van maken. Ik vraag aan iedereen, maar vooral ook aan mensen met een biculturele of religieuze achtergrond zich, nog meer dan nu, actief uit te spreken voor de acceptatie van iedere medemens. Liefde kent geen labels!