Leren omgaan met paarden is goed voor kinderen met ADHD, dyslexie, hoogbegaafdheid, faalangst, motorische problemen, kinderen die gepest worden, sociaal wat zwakker zijn, moeten leren omgaan met verlies of scheiding enz. Dat lees ik op de website van onder andere deze zorgaanbieder. De trainingen zijn niet goedkoop. Maar gelukkig betaalt de gemeente. U kunt dat regelen via opvoedondersteuners of de huisarts. Via de bijgevoegde link.
Ik denk dat deze zorgaanbieder groot gelijk heeft. Omgaan met paarden is ook goed voor deze kinderen. Het is namelijk goed voor alle kinderen. Ik wil de trainingen niet bagatelliseren. Want ze doen vast goed werk. Ik stel me wel openlijk de vraag of het echt de bedoeling is dat gemeenten hun middelen voor jeugdzorg inzetten om dit te financieren. Zeker wanneer ze niet bulken van het geld.
Gisteren had ik een bijeenkomst met zo’n veertig wethouders en gemeenteraadsleden van het CDA op het provinciehuis in Den Bosch. Een van de dingen die besproken werd, is de noodzaak tot een maatschappelijk debat. Wat willen we nou echt met zijn allen? Is alles dan zorg? In Oss heeft inmiddels een op de zes kinderen professionele hulp nodig om gezond volwassen te worden. De vraag naar steeds meer hulp voor steeds kleinere problemen lijkt oneindig. En er blijft steeds minder geld over om kinderen met serieuze problemen goed te helpen. Is dit echt de bedoeling?
Zo lang geleden is het niet. Ik was leider bij de verkenners van de Titus Brandsmagroep in Oss. Met enige regelmaat kregen ouders het advies van school of huisarts hun kind ‘op scouting, judo of op voetballen te doen.’ “Buiten bewegen en leren omgaan met nieuwe situaties, uitdagingen en andere kinderen zal hem of haar goed doen.” Ik heb nooit iets geweten van welke diagnose dan ook. Die deden er niet toe. Of die bestonden toen nog niet. Toch is de jeugd van tegenwoordig in medische zin echt niet problematischer dan vroeger. We medicaliseren alleen van alles. Ondernemers spelen daar handig op in. Is dat echt wat we willen?
René Peters 
Henk Reimert
18 mei 2019
Nee en zeker niet omdat kinderen met complexe en specialistische problemen het kind van de rekening zijn. Snelle actie is nodig, goed dat deze gesprekken worden gehouden. Nu nog: op naar de goede verbinding!
Leontine Bibo
19 mei 2019
Roerend mee eens. De bedoeling van de tranformatie was onder andere normaliseren in plaats van problematiseren. We kunnen vast stellen dat dat nog niet is gelukt. Door de enorme tekorten gaat de wal hopelijk het schip keren. Dus kinderen weer op sport in plaats van speltherapie en ons met z’n allen realiseren dat opgroeien en opvoeden nu eenmaal met hobbels gaat. Het is net als met leren lopen; blauwe plekken horen erbij. Van moeilijkheden overwinnen word je een grote meid/jongen. Laten we onze kinderen deze kans op het ontwikkelen van veerkracht en volharding niet ontnemen. En tot slot: laten we wat vaker met elkaar praten over hoe moeilijk opvoeden kan zijn en elkaar helpen en steunen in moeilijke (opvoedings)tijden.