Dat veel gemeenten geld te kort komen, als het gaat om het bieden van hulp aan kinderen, is algemeen bekend. Minister Hugo de Jonge heeft daar, zoals beloofd, ook onderzoek naar gedaan. Enkele conclusies zijn duidelijk. Steeds meer kinderen krijgen hulp. En gemeenten komen steeds meer geld te kort. Wat er precies met het geld gedaan wordt, weet niemand. En dat is eigenlijk best schokkend. Ik ga er drie blogjes over schrijven. Dit is nummer 1.
Natuurlijk vind ook ik dat gemeenten genoeg geld moeten krijgen om de zorg voor kinderen te kunnen betalen. En gelukkig wil de minister ook meer geld beschikbaar stellen. Maar meer geld alleen is niet genoeg. We moeten ons ook de vraag durven stellen of we met dat geld wel de juiste dingen doen. Daar hebben veel gemeenten totaal geen zicht op. En daar moet snel verandering in komen.
Niemand vindt het fijn om te horen. Maar een beetje rondvragen leert dat gemeenten de jeugdwet soms wel erg ruim interpreteren. Sommige gemeenten vergoeden onder de noemer ‘jeugdhulp’ zaken die ouders tot voor kort zelf moesten betalen. Gemeenten in de regio Amsterdam hebben een mooi instrument ontwikkeld om hulp te zoeken: http://www.ikzoekjeugdhulp.nl. Via die site kunnen ouders van kinderen met een verwijzing voor specialistische jeugdhulp een passende organisatie vinden.
En wat valt er volgende die site dan zoal onder de noemer ‘specialistische hulp’? Naast reguliere psychologen en orthopedagogen staan er op de site http://www.ikzoekjeugdhulp.nl veel kindercoaches. Maar ook aanbieders van huiswerkbegeleiding en zogenaamde plusklassen. Dit soort hulp viel nooit onder de zorg waar een overheid de portemonnee voor trok. De regio Amsterdam doet dat nu blijkbaar wel.
Ik geef het toe. Wat ik doe is geen grondig onderzoek. Maar als de regio Amsterdam blijkbaar kindercoaches, huiswerkbegeleiding en plusklassen vergoedt, dan vind ik het niet vreemd dat ze geld te kort komen. Let op. Ik zeg niet dat kindercoaches geen goed werk doen. Ik zeg ook niet dat sommige kinderen geen plusklas nodig hebben. Ik zeg wel dat deze zorg nooit door de overheid werd vergoed. En dat gemeenten er geen geld voor krijgen.
Laat ik een vermoeden uitspreken. De regio Amsterdam staat hierin niet alleen. Veel meer gemeenten vergoeden hulp die voorheen nooit vergoed werd. Laat ik nog een vermoeden uitspreken. Het zijn niet de ouders van kinderen met de grootste problemen die de weg weten te vinden naar dit soort ondersteuning. Laat ik een laatste vermoeden uitspreken. Geld is altijd schaars. En de vraag naar hulp is in principe oneindig. De meeste mensen helpen in dat geval het liefst de kinderen met de grootste problemen. Ik wel in elk geval.
René Peters 
Sylvia
28 april 2019
Zeker waar! Regio Utrecht Zuid Oost vergoed ook kindercoaches en integratief kindertherapeuten, zelfs op specialistische basis én op instellingsniveau. Deze kindercoaches krijgen dus 104 euro per uur vergoed… terwijl ze géén instelling zijn én geen specialistische zorg leveren.
Harry Kiwitz
29 april 2019
Rene
Ik heb een lange tijd geleden in het bestuur van de Jeugdzorg Organisatie Kompaan gezeten, thans SterkHuis geheten. Vroeger lagen de taken bij de Provincie. Aansturen van dit soort organisaties vraagt expertise. Ik heb nooit begrepen waarom de decentralisatie plaatsvond naar de gemeente. Deze organisaties werken voor diverse gemeenten.Op provinciaal niveau had je specialistische kennis. De gemeente moest expertise opbouwen. Het is op mij altijd overgekomen als een suboptimale oplossing en ook een duurdere.
Wilde ik even kwijt.
Harry
Neno
30 april 2019
Beste Rene,
Betalen van de vaktherapeuten voor zowel de kinderen als de ouders is juist de weg naar de verbetering en bezuiniging. Er zijn al zo veel erkende therapievormen die werken. Het aanpakken van de oorzaken, helen, verwerken, repareren en herstructureren in onze gezinnen zou de prioriteit moeten hebben i.p.v. symptomen bestrijden. Ipv 4 trajecten per gezin voor verschillende problemen, zou je met 10-15 diepgaande sessies de basis in het gezin (ouders) kunnen verstevigen waardoor de praktische aanpak van de problemen effectiever zou verlopen.
Mvg,
Neno
Elske Vrijsen
8 mei 2019
Beste lezers,
Ik herken me in de punten die in dit artikel genoemd worden. Daarbij merk ik op dat enorm veel geld wordt geïnvesteerd in keukentafel gesprekken zonder dat er op papier evaluaties worden gedaan. Hierdoor ontstaan veel communicatie problemen en onduidelijkheden. Zelf ben ik nu al 5 jaar in gesprek met de gemeente zonder dat er enige ondersteuning is gekomen of hulp. Ik besef me sinds kort dat al deze integere gesprekken en empathische mensen veel kosten met zich mee heeft gebracht maar dat het tot heden geen verbeteringen of veranderingen heeft gebracht. Wat ben je dan aan het doen?
Recent ben ik samen met Mieke Touwen een ouder initiatief gestart dat de naam draagt Sterke gezinnen. We willen hiermee bereiken dat we sneller structureler ondersteuning, tips en wegwijs kunnen bieden aan ouders van zorgintensieve kinderen die momenteel geen of te weinig ondersteuning krijgen bij de vele instanties en gemeentes. We hebben in 2 maanden tijd meer dan 300 gezinnen samen gebracht met dezelfde problematiek. We hopen door krachten, klachten en casussen de zorg te kunnen verbeteren en gemeenschapsgeld beter te investeren dan alleen maar keukentafel gesprekken te laten plaats vinden. Maar wat vooral moet gebeuren is dat geld naar de gezinnen/kinderen moet gaan zodat er verandering plaats vind en gezinnen/kinderen geen extra schade ondervind wat momenteel wel gebeurt. In de gedachten dat er minder financiële schade ontstaat zowel in werkverlies, extra onnodige psychische en medische zorg en investeringen vanuit de wmo.
Recent zijn we ook bij de publieke tribune geweest in de uitzending van Human “wie zorgt er voor de mantelzorgers “.