Jeetje, wat lees ik nu in het NRC? De deur open houden voor een vrouw of iets voor haar dragen lijkt aardig. In feite is het (goed bedoeld) seksisme. En werkt het als een soort beloningssysteem om vrouwen op hun plaats te houden. Het wordt alleen niet zo herkend. Want het lijkt zo vriendelijk. “Jeetje,” schrijft Peter ter Horst op Facebook. “Ik maar denken dat ik hoffelijk ben en dat ik mijn ouders dankbaar moet zijn voor de genoten opvoeding. Blijkt dat ik ben opgevoed door een stelletje vrouwonvriendelijke seksisten!”
Tsja, als je er van uitgaat dat man en vrouw niet gelijkwaardig zijn, maar precies hetzelfde, waarom zou je dan een vrouw wel en een man niet de jas aangeven? Waarom iets tillen voor een vrouw of de deur open houden? Dat is dan toch alleen maar een lieve manier om te bevestigen dat man en vrouw niet hetzelfde zijn? En dat is het begin van het einde. Want wie in die gedachte meegaat schijnt ook vaker dan gemiddeld te vinden dat vrouwen ‘op hun plaats gehouden moeten worden’.
Ik ben geen psycholoog. Ik had er, net als Peter ter Horst, geen idee van dat ik feitelijk bezig was met het subtiel onderdrukken van mijn medemens, terwijl ik eigenlijk dacht gewoon aardig te zijn. Dat is het lastige van dat onbewuste. Je doet het onbewust. Maar daarom kan het nog wel schadelijk zijn. Man en vrouw zijn honderd procent gelijk en hetzelfde. Er is geen verschil. Althans volgens sommige ideologen. Maar zou het echt?
Dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn, daar hoef je me echt niet van te overtuigen. Het is bijna beledigend dat ik dat nog op moet schrijven. Zo vanzelfsprekend is dat. Ik begrijp best dat die wetenschap nog niet overal op aarde even goed is doorgedrongen. Dus een beetje waakzaamheid kan ook op dit vlak geen kwaad. Maar laten we niet overdrijven zeg. Mannen en vrouwen zijn niet precies hetzelfde. Gelukkig niet. Zou een beetje hoffelijkheid en vriendelijkheid echt kwaad kunnen? Het maakt het leven wel zo aangenaam dacht ik zo.
Een tijdje geleden hoorde ik iemand zeggen dat wanneer een man de deur van zijn auto voor een vrouw openhield, of de auto of de vrouw wel nieuw moest zijn. Dat is toch vreselijk cynisch? Als we iedere omgangsvorm langs de ideologische lat van gelijkheid (niet gelijkwaardigheid) gaan leggen, dan is het gedaan met de samenleving. “Wat, zeg jij u tegen een oudere man?” “Stuk schandaal, dat is een doortrapte onderbewuste poging hem op zijn plaats te houden.” Waakzaamheid is goed. Maar overdrijven is een vak.
René Peters 
jody moors
8 december 2018
Eindelijk te gek om daar over te (moeten ) schrijven , mijn moeder is geboren in 1913 en mijn vader in 1900, ze waren wel degelijk gelijkwaardig en mijn vader deed dingen voor mijn moedertjes de jas aangeven ,de deur open houden enz, dat noemde men toen respect voor elkaar.
Als men pas verkering krijgt, dan doet de man de gekste dingen voor zijn meisje (is dat seksisme ) dat is nu eenmaal de natuur, er is zeker een verschil tussen man en vrouw, ik moet er niet aan denken dat er alleen maar vrouwen of mannen op deze wereld waren,
Als mijn ouders terug zouden komen in deze (ze zijn ongeveer 25 jaar geleden overleden)
wereld ,zouden ze er helemaal niets van snappen wat voor onzin er heden ten dagen uitgekraamd word ,doe gewoon jongen zei hij altijd dan doe je al gek genoeg.
En nu als laatste , er zijn boeken geschreven over de 9 maanden zwangerschap van een vrouw, maar geen een boek over wat de man gepresteerd heeft om dat voor elkaar te krijgen, nog geen A4tje
,Dus hou aub op met die onzin.(NRC enz )
hansschlosser
8 december 2018
35 jaar geleden kwam ik zakelijk nog wel eens in Zweden. Ik maakte toen al mee dat ik de deur open hield voor de persoon achter mij en dat ik door een jonge vrouw kwaad en bits werd toegebeten dat ze dat ook wel zelf kon.
Teruggekeerd in NL heb ik dit voorbeeld regelmatig aangehaald want NL volgt meestal een aantal jaren later het skandinavische voorbeeld. Ik heb dat toen benoemd als verkeerde emancipatie en dat vind ik nog steeds. Maar in Zweden hou ik de deur niet meer open voor een vrouw. Zo durf ik in ons land al vele jaren geen vrouwelijke taalaanduiding meer te gebruiken: secretaresse, lerares, vriendin, medewerkster, directrice is allemaal taboe. Met gelijkwaardigheid heeft dat niets te maken. Als alle mensen verschillend zijn en toch gelijkwaardig, waarom moeten ze dan gelijk zijn? En als iedereen gelijk is dan bestaat Diversiteit dus niet. Wat zien de media toch steeds in dit soort slachtoffer denken?