Taizé

Ik was er nog nooit geweest. Het overgrote deel van mijn familie volgens mij wel. Volgens de verhalen moest het een plek van inspiratie en bezinning zijn. Van hoop en liefde. Een plek waar jonge mensen van verschillende culturen en afkomst samen komen om in alle rust met elkaar te spreken en na te denken over het leven. 

Marieke gaat al jaren met groepen leerlingen van het Osse Titus Brandsmalyceum naar Taizé. ik hoor alleen maar mooie verhalen. Over de saamhorigheid binnen de groep. Over de (internationale) contacten. Over de diensten (wel drie per dag) waar samen gezongen en gemediteerd wordt. Over de mooie gesprekken. Heel eerlijk gezegd kwam het mij een beetje zweverig over allemaal.

Omdat we in de buurt kampeerden, kreeg ik vandaag de kans een klein beetje te proeven van wat Taizé zou kunnen zijn. Ruim vijf kilometer verderop de auto geparkeerd. En door een prachtig landschap richting de gemeenschap gewandeld. Na een klim aangekomen in het dorpje. En even gestopt bij de kerk, waar de voormalig abt, broeder Roger, begraven ligt. Wat een kerel was dat zeg! Over in het harnas sterven gesproken.

Daarna gelopen naar het werkelijke terrein van de oecumenische gemeenschap. Een paar zaken vielen op. De eenvoud van de opzet. Een grote maar sobere kerk. Wat gebouwen om in te koken en te slapen als het moet. Veel tenten waar gesprekken gevoerd worden. En een kampeerterrein. Maar vooral de enorme hoeveelheid jonge mensen. Ik schat een paar duizend. En allemaal ontspannen en vrolijke gezichten. Geen gespeelde of overdreven blijheid. Maar gewoon tevreden vrolijke mensen.

Wat verder opviel was de orde in de drukte. Waarschijnlijk heb ik het gemist. Ik hoorde of zag geen teken of oproep. Maar iedereen ging rustig naar de kerk en nam plaats op de grond. Ook de dienst was sober. Afwisselend samen zingen en stil zijn. Het is eigenlijk zo simpel en zo mooi. Zingen in verschillende talen. Iedereen voelde zich thuis. Ik ben een leek. Ik weet helemaal niets. En zeker niet na slechts een enkele dag Taizé. Maar mijn vooroordeel bleek ongegrond. Niks gezweef. Maar mooie mensen met mooie idealen die samen het leven vieren. Al is het maar een paar dagen. Ik was geraakt. Ik vond het mooi.