Steeds meer kinderen plegen suïcide. Dat meldt het AD. Hoe verschrikkelijk is dat? En vooral, hoe komt dat? Is de wereld zoveel onoverzichtelijker geworden? Komt het door de verkeerde muziek, games of series op netflix? Komt het omdat kinderen niet of pas te laat jeugdhulp krijgen? Komt het omdat er meer middelen voor handen zijn om jezelf effectief van het leven te beroven? Geen mens die het weet. Maar meningen genoeg.
Natuurlijk is het belangrijk om te weten hoe het komt dat kinderen zich van het leven beroven. Ik zal de minister vragen daar onderzoek naar te (laten) doen. Maar daar moet het niet bij blijven. Veel belangrijker is het te kijken wat we kunnen doen. Hoe kunnen we proberen kinderen met negatieve gevoelens vroeg op te sporen en daarna effectief behandelen. In Noordoost Brabant zijn we jaren geleden gestart met het zogenaamde STORM project. Een project dat wat mij betreft navolging verdiend.
Het STORM project (Strong Teens and Resiliant Minds) is er om somberheidsklachten bij middelbare scholieren vroeg op te sporen en aan te pakken. “Dit met als doel om depressie en zelfdoding onder jongeren te voorkomen. Het project stimuleert de ontwikkeling van veerkracht, positief zelfbeeld en weerbaarheid van jongeren.” Natuurlijk valt er nog niet alles over te zeggen. Maar de resultaten worden wetenschappelijk gemonitord. En lijken tot nu toe erg veelbelovend.
Suïcide onder kinderen is verschrikkelijk. En helaas nooit helemaal te voorkomen. Ik ken voorbeelden van jonge mensen die zich van het leven hebben beroofd, zonder dat iemand iets doorhad. Laten we doen wat we kunnen. Ik vraag de minister om te onderzoeken waar de toename van suïcide vandaan komt. Maar vooral ook wat er aan gedaan kan worden. En of de minister het met me eens is dat de uitrol van projecten als STORM wenselijk kunnen zijn.
René Peters 
euaccess1961
3 juli 2018
Het is idd verschrikkelijk. Dat mensen die aan de aanvang van hun volwassen leven staan, dat leven zelf benemen. Onverdraaglijk eigenlijk. Dus studie prima. ik denk dat die onoverzichtelijke wereld vol met digitale prikkels er debet aan is. Jongeren hebben naast hun onderzoekende instelling vooral ook behoefte aan zekerheid, en die ontberen ze vaak of wel in huiselijke dan wel vrienden- of schoolkring. Hoe dan ook is openheid van belang. Dat de ‘monden’ van kinderen zowel als ze depressief zijn of zelfdodingsgedachten hebben, open zijn. Ze gehoord worden; zoals de huidige campagne om depressie meer bespreekbaar te maken al héél goed doet. Maar niet alleen de ‘monden’, maar ook bijvoorbeeld dat de ‘deuren’ van huizen waarachter huiselijk geweld in het geniep plaatsvindt, worden geopend.
krijntenhove
4 juli 2018
Het was een schokkend bericht gisteren op het AD. Maar een bericht die ook veel vragen oproept en terecht onderzoek behoeft. Want hoeveel van die jongeren waren onder toezicht van een jeugdzorginstelling? Op basis van de manier van registreren(anoniem) zullen we dat nooit te weten komen ben ik bang. En Jeugdzorg Nederland zal dit nooit openbaar willen maken omdat het hun falen zal blootleggen
De jeugdzorg staat in Nederland al jaren onderaan de prioriteitenlijst. De noodzakelijke aanpassingen waarbij het kind centraal wordt gesteld in plaats van het businessmodel en de verdiensten van de jeugdzorginstellingen worden niet doorgevoerd.
Al in 2014 schreef prof. A. Heertje over de perverse prikkels in het jeugdzorgsysteem waarbij de aandacht voor het kind totaal uit beeld is verdwenen bij de jeugdzorginstanties. Met de transitie had dit moeten veranderen, echter alle kopstukken van toen zijn nog steeds betrokken. vandaar dat er niets is veranderd. Ik ben echt benieuwd naar in hoeveel gevallen bij deze zelfdodingen de jeugdzorg in beeld was. en dat er nu open gecommuniceerd gaat worden. geen doofpotten meer. want tot op de dag van vandaag weet ik dat de GI’s nog bezig zijn actuele dossiers in doofpotten te stoppen. Onderzoek naar het handelen van een GI wordt door alle handelen intimidaties onmogelijk gemaakt. echter als bezorgde ouder met een journalistieke achtergrond geef ik niet op.
Dus als we wat willen doen. Laten we dat dan doen door de jeugdzorg aan te pakken. Overbodige organen als de GI’s er tussen uit halen en de zaken echt daar neer leggen waar de hulp het snelst van de grond komt. Bij de gemeenten. Die hebben kortere lijnen naar de hulp behoevende jeugd en de lokaal aanwezig hulpverleners. De GI’s er tussen eten alleen maar onnodig budget weg uit de pot.
Dus opnieuw de oproep aan Rene Peters. Laten we de discussie over de jeugdzorg aan gaan en gezamenlijk op trekken om de jeugd echt de toekomst te geven en daarmee onszelf. want wie de jeugd heeft heeft de toekomst, maar wie de jeugd niet belangrijk maakt heeft geen toekomst. En dan heeft Nederland helaas geen toekomst meer. en het lijkt me dat dat juist een van je drijfveren was om in de politiek te gaan.
Agnes Blok
4 juli 2018
Beste René Diep treurig. De wereld met alle varianten is te groot om te kunnen volgen van wat wij binnen krijgen. Zelfs volwassenen hebben moeite niet overspoelt te raken. We leven in een tijd naar veranderingen en niet alles te willen of kunnen weten, is anders dan alles willen weten van wat is. In het zoeken naar geluk zijn alle mensen gelijk. Het geluk van mensen in werk en zorg, zonder ons thuis uit het oog te kunnen verliezen, daar kunnen we ons best voor doen, op weg in ons eigen pad, waarin wij elkaar tegenkomen. Op weg, samen staan we sterk. Agnes.