Wie grenzen stelt aan kinderen, ontmoet eens in de zoveel tijd iemand die zegt: “Moet dat nou? Wij zijn toch ook jong geweest? En met ons is het toch ook goed gekomen?” Ja dat moet, is het eenvoudige antwoord. Grenzen bieden veiligheid en zekerheid. Opvoeden zonder grenzen komt gevaarlijk dichtbij verwaarlozing.
Natuurlijk deed ik vroeger dingen die mijn ouders niet goedkeurden. Dan kreeg ik op mijn kop. En soms een beetje straf. Ik deed ook dingen waar mijn ouders niets van wisten. Soms was dat maar goed ook. Maar ook al kwam ik met sommige dingen weg, ik wist heel goed wat mijn ouders ervan vonden. En dat had toch invloed. Ook als ze er niet bij waren.
Wat kinderen doen op internet, of naar welke muziek ze luisteren, moet je je daar als ouders nou mee bemoeien? Want verbieden helpt niet. En je bent er lang niet altijd bij. Volgens mij moet dat wel. Ik wil het er in elk geval over hebben met onze dochter. Niet in de verwachting dat ze doet wat ik zeg. Wel in de hoop dat ze nadenkt over wat ik bedoel. Ze heeft recht op haar eigen fouten. Maar het liefst niet allemaal, denk ik dan maar.
Het is een illusie om te denken dat kinderen zichzelf regels opleggen. Ze spiegelen zich constant aan hun omgeving. Het internet staat vol van ‘rolmodellen’ die kinderen uitleggen wat de norm is. Wat normaal is. Uiterlijk vertoon, bling bling, seksisme, grote woorden en ‘stoer’ gedrag scoren. Dat vinden kinderen interessant. Dat mag van mij. Zolang ze maar leren dat het echte leven anders in elkaar zit. En ze komen echt niet zelf op dat idee. Daar hebben ze ouders voor nodig.
Natuurlijk zoeken kinderen grenzen op en gaan ze er soms over heen. Dat is normaal en erg gezond. Dat maakt hen zelfverzekerd en volwassen. “Zie je wel, ik kan het ook zonder mijn ouders.” Ouders moeten zich daar niet te druk om maken. Ze zijn inderdaad zelf ook jong geweest. Maar soms maken we als volwassenen een denkfout. We zijn niet groot geworden ondanks die regels en grenzen. Maar dankzij.
René Peters 
jody
4 januari 2018
Rene,vroeger was er geen Internet , moeders bleven thuis om hun kinderen op te voeden en de gemiddelde gezinnen bestonden uit 3 tot 4 kinderen , kijk nu eens bij scholen het merendeel van de kinderen worden door opa of oma uit school gehaald. Als de ouders thuis komen gaan de kinderen aan de Ipad of TV of iphone lekker makkelijk , eten en dan naar bed.
Kinderen hebben het nu niet makkelijk veel scheidingen enz en nog nooit zoveel zelfmoorden onder de jongeren als de laatste 5 jaar ,daar moeten we maar eens over na gaan denken , ook de politiek, hangplekken enz zeker geen oplossing.
Johan Spaan
4 januari 2018
Jody, uit jouw (/uw) woorden begrijp ik dat grootouders (een deel) van de opvoeding van moeders overgenomen hebben. Is dat fout? Of zijn de grenzen misschien anders? Zijn ook de ouders van nu niet volwassen geworden in een tijdperk van computers? (om maar niet “internet” te noemen!) Kunnen ouders van nu nog wel opvoeden als ouders van vroeger?