Daar zat hij dan. Zittend aan tafel in een kaal huurhuis in een Brabants dorp. Rouwkaarten schrijvend voor zijn stervende vrouw. Diep in de schulden. Een klein sociaal netwerk. Maar gelukkig met een buurman die hem af en toe helpt. Een hoopje ellende. De gemeente, de belastingdienst, de nodige organisaties, allemaal waren het aardige mensen. Iedereen wilde meedenken. Maar als het puntje bij paaltje kwam, gebeurde er niets. Het was een indrukwekkend bezoek.
Op de terugweg in de auto dacht ik aan mijn vader. Die woedend kon worden nadat hij de klantenservice van een bedrijf gebeld had en een keuzemenu kreeg voorgeschoteld. Vier keuzes kreeg hij. Maar zijn probleem zat er niet tussen. Nadat hij wat al te lang geaarzeld had welk nummer in te toetsen, werd de verbinding verbroken. “Ik wil gewoon een mens aan de lijn die mijn probleem oplost.” Als je probleem niet in het keuzemenu past, kan men je niet van dienst zijn.
Gelukkig was de helpende buurman financieel geschoold. Hij had weet ik het hoeveel instanties afgelopen. Vriendelijke mensen konden hem dan uitleggen dat de problemen inderdaad groot waren. En dat het nooit de bedoeling kon zijn dat een mens vermalen werd tussen instanties. Maar dat er nu eenmaal regels waren waaraan ook zij zich te houden hadden. “Ze bedoelen het niet slecht. En alles wat die mensen doen, klopt precies. Maar de uitkomst deugt van geen kanten.”
Wat zijn we toch een bijzonder landje. Aan tafel tussen de rouwkaarten werd me dat weer eens pijnlijk duidelijk. Alles is zo perfect georganiseerd. Wie waar recht op heeft, welke procedures gevolgd moeten worden, het staat allemaal vast. Rechtmatigheid als hoogste goed. Het is niet eens de bedoeling. Maar de mens wordt dikwijls vergeten. Instanties en overheden gedragen zich als de klantenservice waar mijn vader zo kwaad om kon worden. Door de hoorn klinkt een vriendelijke stem. Maar een computer beslist of je geholpen wordt of niet.
René Peters 
Els knook
2 september 2017
En dan mag je hopen dat mensen die het om wat voor reden niet zelf kunnen een lieve buurman heeft. Al zal deze buurman ook door een woud van toestemmingspapieren moeten. Want ja privacy he. We zijn met zijn alle doorgeslagen. Deze week hoorde ik het verhaal van een mantelzorger die er fijntjes opgewezen werd dat als haar hulp voor douche niet kan, 2 weken, en geen vervanging niet haar moeder moet douche want komt ze te vallen dan is de mantelzorger verantwoordelijk en aansprakelijk voor alle kosten.Dus de knappe heren willen meer mantelzorg vrijwilligers maar wetten rond bijv aansprakelijkheid veranderen niet.Dus moeder dan maar twee weken niet onder de douche. Of je regelt als moeder alles rond je gehandicapte zoon. Vinden instanties erg fijn. Dan is hij 18 en mag je niets meer. Hij moet tekenen voor toestemming!?!@ Kan hem alles laten tekenen want hij kan niet lezen. Nu verplicht een rechtsgang om dit te regelen. Belachelijk gewoon
wil van der kruijs
2 september 2017
Kort en krachtig : wat een knappe blog. Geen opsmuk, klare en eenvoudige taal. Iedereen begrijpt het. Beter kan het probleem niet getypeerd worden. Ik hoop, dat je in je huidige functie dit soort zaken blijft signaleren en voorla ook: dat je er iets aan kunt gaan doen.
Hanneke
2 september 2017
Zo herkenbaar helaas, wordt heel nodig tijd dat dit gisteren verleden tijd werd! Dus Rene laat je horen, mobiliseer, lobby daar in den haag en zorg dat er gekeken wordt naar de mens en wat er nodig is, niet wat er in de verschillende systemen past en schaf die systemen af.
Ken nog een verhaal van een gezin….. En jij ook! Nadat je hier weg bent gegaan nog niets geregeld….. Behalve belachelijke ideeën en observaties die meer kosten als de hulp waar om gevraagd is. !
janbellemakers
2 september 2017
Het Instituut voor Publieke Waarden heeft hele interessante teksten, onderzoeken en voorstellen om de balans tussen rechtmatigheid/legitimiteit, rendement en betrokkenheid. We scoren in NL erg hoog op het eerste maar minder op de laatste 2. Miss hen eens laten meepraten op het goede niveau.
renepetersoss
2 september 2017
Goede tip Jan. Ik ken ze al een tijdje, heb er mee gewerkt in Oss, en ga daar zeker mee door in Den Haag!
Agnes Blok
3 september 2017
Nadat ik IGZ, Melduwzorg, juristen, advocaten, Hoge Raad, Deken van advocaten, GGZ behandelzaken, Tuchtcollege, en uiteindelijk de Tweede Kamer heb aangeschreven met betrekking tot mistoestanden in de zorg, heb ik tot nu toe als antwoord ontvangen: zoek hulp. Nu hoop ik dat de Tweede Kamer iets nuttigs zal doen met mijn vragen over de zorgverlening en dat de wet wordt aangepast in de hulpverlening.