Brugpieper

Het zat er aan te komen natuurlijk. Maar eindelijk is het zo ver. Onze dochter gaat naar de middelbare school. Ze vindt het spannend. En zo hoort het ook. Maar ze heeft zin in de nieuwe uitdaging. Het afscheid van ‘haar’ basisschool ging eigenlijk heel natuurlijk. Sommige dingen gaat ze missen. Met andere dingen was ze helemaal klaar. Onze brugpieper is klaar voor een nieuwe start.

Ze is net terug van de eerste officiële dag op haar nieuwe school. Alleen maar een rooster opgehaald. En een rondleiding natuurlijk. “Niet dat ik daar iets van heb onthouden.” Het lesrooster valt mee. De woensdag is vrij relaxed. En andere dagen lijken te doen. Al zal het wel even duren voor alle codes en afkortingen helemaal eigen zijn gemaakt. “Ik heb er wel zin in. Het komt allemaal wel goed.”

’s Morgens was ze nog lekker thuis. Nog even spelen met een buurmeisje op straat. De avond van tevoren heeft ze haar tas met agenda en schrijfgerei ingepakt. Want niets mag vergeten worden. En zeker niet de eerste dag. En nu zit ze achter haar telefoon een spelletje te spelen en stuurt ze berichtjes aan vriendinnen. “Hoe was het bij jullie?” Wat is er de afgelopen uren gebeurd? Net was ze een kind. Nu een brugpieper. Ik ben trots en ontroerd.