“Hier heur ik thuis. Hier heur ik thuis. En waor ik ook hene gao, hier heur ik thuis.” Ingezet door local hero’s Gerard van Maasakkers en Bjorn van der Doelen, staande op een wagen aan het hoofd van de optocht tijdens de Brabantse Dag in Heeze, werd deze klassieker luid meegezongen door het publiek. En beter kon het gevoel van saamhorigheid niet worden samengevat. De Brabantse dag in Heeze. In een woord fantastisch.
Ik geef het toe. Als mensen hun uiterste best doen samen iets moois te maken, vind ik het eigenlijk altijd geweldig. Maar als een gemeenschap echt zijn schouders zet onder een evenement. En daar vrijwel zonder uitzondering iedereen bij weet te betrekken. Dan kan me dat echt raken. Dit jaar was ik voor het eerst aanwezig bij de Brabantse dag in Heeze. En ik heb genoten. Van de inzet van zoveel vrijwilligers, van de kwaliteit van de wagens, van het theater, de techniek en van de vrolijke gezichten. Ik heb genoten van zoveel traditie, cultuur en saamhorigheid.
Over traditie en (volks)cultuur wordt soms wat lacherig gedaan. Alsof echte cultuur (Cultuur met een hoofdletter) toch iets anders, iets exclusievers zou zijn. Maar zo is het niet. Cultuur is wat ons bindt. En dat is best onderhoudsgevoelig. Ook daarom is zo’n Brabantse Dag geweldig. Het is vieren dat we samen nog iets hebben. En dat op een heel hoog niveau. Gelukkig zijn er meer ‘Brabantse Dagen’. Effe Noar Geffe bijvoorbeeld. Aankomende zondag 3 september in Geffen (Gemeente Oss). Natuurlijk ben ik daar te vinden. Want (om met van Maasakkers mee te zingen) “hier heur ik thuis. En waor ik ook hene gao, hier heur ik thuis.”
wil van der kruijs
27 augustus 2017
Mooie column, René.
Hans Kluijtmans
29 augustus 2017
Jouw koptekst René voel ik als geboren Heezenaar ook beslist. Leuk dat je zo genoten hebt. Ik zeg altijd tegen mensen die het niet kennen -meestal van boven de rivieren- dat ze het gewoon een keer moeten ondergaan. Kijken, luisteren, zelfs ruiken tegenwoordig. Lachen, geraakt worden, schrikken, je verbazen, en ‘oh ja !’: je laten meeslepen door de verbeeldde link tussen ‘verleden uit het Groothertogdom Brabant’ en ‘heden’. Cultuur-historie met wat mij betreft óók een grote ‘C’. ‘Het gevoel van de Brabantsedag’ is een virus waarvan je blij bent dat je ermee (voor het leven) besmet bent.