Papa, papa?!

Hebben jullie het ook gehoord? Dat jongetje, dat net buiten beeld, met paniek in zijn stem zijn vader roept. Vader, buiten zinnen omdat zijn voetbalclub verloren had, ging met zijn vrienden verhaal halen bij selectie en bestuur. Het jongetje wist niet wat hij zag. Om kippenvel bij te krijgen.

Ik kan er niet aan wennen. Dat volwassenen hun emoties niet de baas kunnen vind ik al moeilijk te begrijpen. Maar dat ze zich volledig laten gaan in het bijzijn van hun kinderen, dat gaat mijn verstand echt te boven. “Schaam je kapot” roepen de uitzinnige supporters naar spelers en trainers, terwijl ze gooien met alles wat los en vast zit. “Papa, papa”, roepen hun kinderen.

Wie de beelden nog niet gezien heeft, moet zeker even kijken. Dat kan hier. Want het geroep van de kinderen gaat door merg en been. Bij mij wel in elk geval. Ik begrijp dat supporters teleurgesteld kunnen zijn. Ik begrijp al niet dat ze verhaal gaan halen bij spelers en trainers. Maar als je je kind meeneemt naar een vechtpartij, dan is er echt iets mis gegaan. Dan is schaamte wel op zijn plaats. Niet door spelers of de trainer. Maar door de supporters in kwestie.