Bent u rijker dan de buren?

Ben ik rijker dan de buren? Met die vraag houden veel mensen zich bezig, aldus de Belgische krant De Standaard. De redactie doet er voor het gemak een testje bij om te bepalen hoe groot je vermogen dan wel is. Veel mensen schijnen hun vermogen veel te laag in te schatten. En dat van ‘de buren’ te hoog. Dat is eigenlijk best bijzonder.

Zodra prinses Amalia achttien jaar oud wordt, krijgt ze een toelage van anderhalf miljoen euro. Dat bedrag is niet zo lang geleden unaniem vastgesteld door de Tweede Kamer. Maar, nu de verkiezingen er aan zitten te komen, zijn sommige partijen van mening veranderd. “Die toelage mag best een onsje minder.” En, “Boven een ton mag dat eigenlijk niet komen.”

Wat het koningshuis mag kosten is lastig objectief vast te stellen. En partijen die vlak voor de verkiezingen willen bezuinigen op het koningshuis, zullen daarmee best wat stijgen in de peilingen. De tijden veranderen nietwaar? “En waarom zij wel, en wij niet. Wij zijn toch ook mensen?” Maar het is de vraag of je de kostendiscussie moet blijven voeren. Tenzij je helemaal van het koningshuis af wilt natuurlijk.

Nog niet zo lang geleden waren de inkomsten van topmanagers en CEO’s van grote bedrijven niet openbaar. Dat was natuurlijk geen goede zaak. Want veel van die topmannen (en vrouwen) verdienden veel en veel te veel. Door alle inkomsten openbaar te maken zouden de verdiensten wel afnemen, zo was de redenering. Het tegenovergestelde gebeurde. “Als de directeur van een ander bedrijf zo’n groot bedrag krijgt, dan verdien ik minstens evenveel.” Niet loon naar werken, kennis, inzet en verantwoordelijkheid werd de norm. Maar het loon van de ander. Het streven is daar een eindje boven te gaan zitten.

Tegelijkertijd kloppen steeds meer mensen in armoede bij de kerk aan voor hulp. Mensen in nood ervaren de overheid vaak als afstandelijk en bureaucratisch. “Er zijn te veel formulieren, het duurt te lang. Kerken staan dicht bij de mensen en kunnen snel en effectief helpen.” Veel politieke aandacht heeft dit nieuwsbericht niet gehad. En dat is vreemd natuurlijk. Want het maatschappelijk belang van armoede is vele malen groter dan de toelage van een kroonprinses. En bovendien kan de politiek een wezenlijke bijdrage leveren aan armoedebestrijding.

De mens is een wonderlijk wezen. We vinden het belangrijk te weten of we rijker of armer zijn dan de buurman. Waarbij de constatering dat de buurman rijker is, direct gevoelens van onrecht opwekt. We staan minder stil bij de vraag of we objectief gezien zelf eigenlijk meer dan genoeg hebben. En wie vraagt zich af of alle mensen die minder hebben dan wij, eigenlijk wel rond kunnen komen? We voeren wel actie om MEER te krijgen maar zelden actie zodat wie minder heeft ook genoeg heeft. Daar wil ik best voor inleveren.