Participatiekliniek

Ze hadden er zin in. Maar spannend vonden ze het wel. Ruim vijftig verpleegkundigen en verzorgenden kropen twee dagen lang volledig in de huid van een cliënt, om zelf te ervaren hoe het is om oud en hulpbehoevend te zijn. Dat is de participatiekliniek in een notendop. Leren door te ervaren.

Wat is kwaliteit? En hoe draag je daar als mens aan bij? Geen betere manier om daar bij stil te staan dan te ervaren hoe de bejaarde versie van jezelf zou willen leven en wonen. Een ervaring die je als mens ráákt en je als professional misschien net even anders laat denken en werken. Zien, bewogen worden en in beweging komen. Daar gaat het om.

Direct na aankomst in de kliniek krijgen deelnemers een handicap aangemeten. Daarmee hebben ze het de komende tijd te doen. Slechtziend, doof, slecht ter been, beginnende dementie, het is allemaal na te bootsen. In 24 uur ervaren professionals door allerlei opdrachten hoe het is om als bejaarde door het leven te gaan. En dat kan behoorlijk confronterend zijn.

De participatiekliniek ligt in Megen, een mooi stadje binnen de gemeente Oss. En wel in een leegstaand deel van een een ‘oud’ verzorgingshuis. Ik ben er trots op dat zo’n mooi concept binnen onze gemeentegrenzen vorm kan krijgen. De naam zegt het al. De participatiekliniek moet je ervaren, voelen en meemaken. Ik gun alle werkenden binnen de ouderenzorg die ervaring. Een ervaring die ook nuttig zou zijn voor wethouders, Tweede Kamerleden en beleidsambtenaren trouwens.