Overvliegen

Kleine meisjes worden groot. Vanaf vandaag is onze dochter geen welp meer, maar een heuse scout! Hoe snel kan dat gaan? En wat wordt zo’n kind in een paar jaar tijd zelfstandig. Bij de welpen heeft ze veel geleerd. En nog veel meer plezier gehad. Ze heeft veel zin in de nieuwe uitdagingen bij de scouts. Vanaf de zijlijn kijk ik met dankbaarheid en bewondering toe.

Het is een jaarlijks terugkerend ritueel. Kinderen ‘vliegen’, als ze daar klaar voor zijn, naar een volgende speltak. En natuurlijk horen daar de nodige uitdagingen bij. Modderbaden, touwbruggen, hindernisbanen en een heuse tokkelbaan. Kinderen verleggen ongemerkt hun grenzen. En worden direct opgenomen in hun nieuwe groep. ‘Overvliegen’ is een feest.

Maar vandaag namen ook drie oudgedienden afscheid. Na tientallen jaren leidinggeven vonden Marieta, Martijn en Niels het tijd om het stokje door te geven aan een nieuwe generatie leiders. Jonge mensen die vrijwel zonder uitzondering zelf welp en scout geweest zijn. En zo hoort het ook. ‘De welp volgt de oude wolf.’ Tot de welp in staat is zelf het heft in handen te nemen.

Zelf vinden ze scouting vooral een leuke hobby. En dat is het natuurlijk ook. Maar als je tientallen jaren je ziel en zaligheid en veel van je vrije tijd in de begeleiding van kinderen hebt gestoken, dan is dat meer dan een hobby. Dan heb je de wereld van veel kinderen, waaronder die van onze dochter, een stukje mooier gemaakt. Dat besef mag er zijn.

Kleine meisjes worden groot. Welpen worden scout. Jonge leiders worden ervaren. En ze dragen na verloop van tijd het stokje over aan een nieuwe generatie. Zo is het en zo hoort het. Het spel van verkennen biedt kinderen zoveel. Als kind, leiding en voorzitter heb ik jarenlang genoten van scouting. Het is prachtig te zien dat onze dochter hetzelfde ervaart.