This is my life

Het jaar 2017 wordt voor Oss en ‘s-Hertogenbosch een roze jaar. Een jaar met extra aandacht voor de acceptatie van alle mensen, ongeacht hun geaardheid. En zonder mitsen en maren. Bij wijze van aftrap voeren we Op 6 augustus tijdens de Canal Pride mee door de Amsterdamse grachten. Een onvergetelijk ervaring. In meer dan een opzicht.  

Hoe bijzonder is het dat honderdduizenden mensen samen vieren dat diversiteit een feest kan zijn? En niet per se een probleem? Voor ons Nederlanders is acceptatie van anders geaarden soms al behoorlijk onderhoudsgevoelig. Maar in grote delen van Europa is openlijk homoseksueel zijn ondenkbaar. En in andere landen letterlijk levensgevaarlijk. In die zin is de Canal Pride meer dan een soort carnaval. Het is zelfs meer dan het vieren van vrijheid en diversiteit. Het is een statement voor anders geaarden over de hele wereld. Het kán dus wel!

Op onze boot  voeren ook vijf homoseksuele vluchtelingen mee. Een van hen vertelde dat ze bij hen in Iran, homo’s niet apart, maar in bosjes bij elkaar ophangen. Met zo’n achtergrond beleef je zo’n tocht door de grachten toch net een beetje anders. De jongens wisten niet wat ze meemaakten. Ik ook niet trouwens. Het was genieten, in alle opzichten. Met als absoluut hoogtepunt het moment nadat we plat op de grond onder een hele lage brug door voeren. En dat onze Iraniër daarna meteen de regenboogvlag pakte, vliegensvlug het hoogste punt van de boot beklom en op de tonen van “this is my life” zwaaide naar de massa en genoot. Gewoon van het feit dat hij er mag zijn. En dat hij gezien mag worden. We gaan er een mooi roze jaar van maken.