Ze sprak vol liefde over een leerling die (vriendelijk gezegd) wat onaangepast gedrag vertoonde. “Ja natuurlijk wil ik hem af en toe achter het behang plakken. Maar ik ben er voor hem en hij jaagt me niet meer weg.” Ze wil er met met hart en ziel zijn, juist voor de meest ‘vervelende’ kinderen. Hoe mooi is dat?
“Soms lijken kinderen alles te doen om je op afstand te houden. En als dat dan lukt, zijn ze dan in hun opzet geslaagd? Of zijn ze teleurgesteld, omdat hun bange vermoeden wéér de waarheid bleek? Hun gedrag komt ergens vandaan. En het enige dat je kunt doen is er zijn voor die mannen.”
Sommige kinderen hebben al jong ervaren dat volwassen mensen hen in de steek laten. Op de eerste plaats hun ouders. Maar soms ook leerkrachten en hulpverleners. “Die zeggen er voor je te zijn. Maar dan alleen tijdens kantoortijden en alleen als het hen uitkomt. En zeker niet wanneer je de fout in bent gegaan.”
Liefde hoort onvoorwaardelijk te zijn. Te weinig kinderen ervaren dat. En zelfs professionals leren op een ‘professionele’ manier afstand te bewaren. Maar gaat het echt om (professionele) distantie? Of gaat het om nabijheid. Nabijheid ‘no matter what’? ‘Zij’ vindt van wel. “Ik ben er voor hem. En hij jaagt mij niet meer weg.” Hoe mooi is dat?
René Peters 
Posted on 15 juli 2016
0