Een van de belangrijkste dingen die we onze kinderen zouden moeten leren, is het besef dat het moeite kost om iets te bereiken. En dat de vraag of je ergens zin in hebt, er niet altijd toe doet. Vrijwel iedere behoefte kan tegenwoordig direct bevredigd worden. En mensen lijken steeds minder bereid nu te investeren, om straks iets te bereiken. Volgens mij is dat een groot en groeiend probleem.
Veel onderwijsmensen herkennen het beeld. Leerlingen die het lastig vinden zich te motiveren om dingen te doen waar ze niet direct de zin van in zien. Of om te werken aan taken die saai lijken, of moeilijk zijn. Veel docenten zien het als hun taak om leerlingen te motiveren. Een denkfout wat mij betreft. Motivatie moet uit jezelf komen. Maar het is de taak van iedere opvoeder, om kinderen te leren dat je niets bereikt zonder moeite te doen. “Als je geen zin hebt, dan maak je maar zin.”
Investeren is lastig. Nu ‘pijn lijden’ in de hoop daar later van te profiteren, vraagt veel van een mens. Of het nu een opleiding betreft, of werk, of een relatie, of het leven zelf. Niet alles is even leuk. Dat is normaal natuurlijk. Maar als we (social) media mogen geloven zijn dingen die niet leuk zijn, vaak niet de moeite waard. Als je niet blij bent in je relatie, of niet gelukkig bent in je werk of met je opleiding; dan stop je er toch gewoon mee?
Het is begrijpelijk natuurlijk. Iedereen streeft naar een gelukkig leven. En het heeft geen zin je tegen beter weten in te blijven kwellen met zaken die je niet gelukkig zullen maken. Maar ik heb het gevoel dat de vraag of iets ‘leuk’ is, tegenwoordig wel erg belangrijk is. Veel dingen in het leven zijn niet leuk. Die overkomen je. Of die moeten gewoon. Moeite doen heeft zin. Misschien zit de zin wel deels in de moeite. Maar een ding weet ik zeker. Zonder moeite bereikt een mens niets. En het is goed onze kinderen dat mee te geven.
René Peters 
linda
24 mei 2016
Wat ontzettend kort door de bocht! ALLE kinderen willen graag leren, het is alleen dat de stof vaak niet aansluit bij de capaciteiten en kwaliteiten van het kind. Als talentbegeleider zie ik wat het met kinderen doet als dat wel gebeurt. en dan komt het vanzelf goed met die intrinsieke motivatie wantdan ineens worden kinderen GEZIEN EN GEHOORD! Maar goed dat er leraren zijn die passend onderwijs willen bieden. En blij dat u geen leraar bent geworden…
Frank
25 mei 2016
Kort door de bocht! Sorrie, maar dan lees je niet goed. Het gaat hier over dingen die ieder mens ooit tegenkomt op zijn pad. Soms zijn dat idd dingen waar je zin voor moet maken. Als talentenbegeleidster zou je dat zeker moeten bevestigen. Niemand heeft een perfect levenspad, behalve diegene die helemaal niets uitvoeren. Als je alleen maar aanpakt waar het leuk is dan bereik je gewoon ook niets. We zien dat ook dagelijks in de praktijk gebeuren mits je je ogen er voor opent.
Kinderen leren dit al van bij het begin en als je als ouder betrokken bent bij je kin,dan beginje daar ook direct al mee. Het is dan ook een belangrijke taak die je op jeneemt op het moment dat je kinderen hebt om die te blijven stimuleren en daarbij jezelf ook mede richt op de gaves en/of talenten die je kind openbaart. Dit begint al in het eerste jaar van het leven.
Kinderen lui maken en een foute kant op laten gaan is de makkelijkste manier van opvoeden. Kinderen begeleiden en waarderen waar nodig is inspanning en ook niet altijd leuk, maar het resultaat en de voldoening later is gewoon al die moeite waard.
timrrr
27 mei 2016
Heel interessant wat betreft dit onderwerp is het volgende citaat uit de kleine ontwikkelingspsychologie III (de puberjaren):
“De jeugd moest niet te snel vastlopen binnen de beperkingen van hun sociale milieu, niet gevangen blijven binnen datgene wat nu eenmaal voor ‘hun soort mensen’ was weggelegd. (…) En zo werden alle jongeren verplicht algemeen vormende verbale vakken te volgen, of hun hoofd daarnaar stond of niet. Dat is voor velen ten koste gegaan van hun motivatie. En van hun succesbelevingen. Van hun gevoel ‘dit kan ik’ en ‘dit heb ik onder de knie’. Terwijl ze die ervaringen extra hard nodig hadden om door te zetten. Dat is ook een van de conclusies uit modern hersenonderzoek: het menselijk brein heeft in deze levensfase meer en forsere beloningen nodig om bepaald gunstig gedrag vast te houden. Dat wil zeggen dat met dat bepaalde gedrag – bijvoorbeeld hard werken – andere prettige ervaringen – zoals ‘ha, dat is me gelukt’ – moeten samengaan. (…) Daarom doet men allerlei jongeren tekort, bij wie het wellicht meer past als zij een vastomlijnde, gespecialiseerde vakvaardigheid zouden leren zonder meer.”
Dit zet de motivatie (wat het onderwijs betreft) in een wat ander daglicht. Overigens vind ik dat wel heel wat anders dan motivatie in het dagelijks leven, waar tegenwoordig veel verleidingen op de loer liggen om voor de korte termijn bevrediging te gaan in plaats van hard te werken om (pas op een later moment) iets te bereiken.