Het lijkt minister Bussemaker best een goed idee. Waarom gaan kinderen in de toekomst niet gewoon op hun tweede levensjaar naar school? Dan kunnen eventuele leerachterstanden nog vroeger worden opgespoord en aangepakt. En zolang het maar spelenderwijs gaat, vindt de PO-raad het best. Ik heb nog meer ideeën. Mij gaan de plannen van Bussemaker niet ver genoeg.
Waarom wachten tot het tweede levensjaar? We gunnen alle kinderen toch dezelfde kansen? Maar niet alle ouders bieden dezelfde opvoeding. En waarschijnlijk is de opvoeding van invloed op de leerprestaties later. Hoe eerder de overheid ingrijpt, hoe beter het dus is. Het moet toch mogelijk zijn een leerlijn te beschrijven vanaf de conceptie tot aan de kleuterschool?
Het moet allemaal wel evidence based natuurlijk. Maar volgens mij reageert een ongeboren vrucht al op prikkels van buitenaf. Ik stel voor dat aanstaande ouders een door de overheid verplicht programma afwerken om hun kind reeds voor de geboorte zo goed mogelijk voor te bereiden op het onderwijs. Dat kan thuis natuurlijk. En de verloskundigenpraktijk kan de vorderingen van de foetus nauwkeurig bijhouden en beschrijven. Wanneer achterstanden gemeten worden, kan direct worden ingegrepen.
De band tussen moeder en kind staat de eerste dagen na de geboorte natuurlijk voorop. Maar zo ergens in de tweede week na de bevalling kunnen baby’s zich onder deskundige leiding en in kleine klasjes oefenen in het opheffen van het hoofd en andere nuttige vaardigheden die hen in hun latere leven zo goed van pas kunnen komen. Het is van belang dat alle kinderen dezelfde kansen krijgen. En daar kan niet vroeg genoeg mee begonnen worden.
Er zijn mensen die beweren dat niet alle kinderen gelijke kansen hebben omdat ze niet allemaal dezelfde genen hebben. Het gaat me te ver te pleiten daar van overheidswege op in te grijpen. Vooral omdat dat medisch gezien nog niet mogelijk is. Maar hoe eerder en hoe beter de overheid vat kan krijgen op de ontwikkeling van kinderen, hoe beter dat het is. Dat kun je toch niet aan ouders overlaten? Sorry, bij zo’n plan mag ik me enig sarcasme veroorloven, toch?
René Peters 
oss vrouwke
24 april 2016
ja,de conceptie aan de ouders[kwekers] overlaten en het verder aan vadertje staat overlaten.
wat zullen ze leren?
zand in de ogen strooien?
waarom niet de beste genen kweken?
geen misdadigers meer en de knapste koppen anno 2016.
wat een gruwel.
Theo streek-zorgboerderij duurendseind
25 april 2016
iets of wat cynisch bedoelt?
René Megens
25 april 2016
Ook makkelijk als je alletwee eigenlijk geen tijd voor je kind hebt, carrière hè, en als je n keer voorleest, je dat quality time noemt….
Marc
25 april 2016
Toch jammer René, dat het je aan de visie ontbreekt om dit probleem echt bij de wortel aan te pakken en zo grote stappen voorwaarts te maken.
Ik stel voor een DNA databank aan te leggen van alle nederlanders in de vruchtbare en pre-vruchtbare fase van hun leven om zo de ideale partnercombinaties te bepalen. Dit kan dan gekoppeld worden aan de demografische voorspellingen van Nederland om zo het aanbod (kinderen) zo goed mogelijk op de behoefte van het land aan te passen.
Dit land kan zo veel beter…
renepetersoss
25 april 2016
Zo is het Marc, die kant gaan we op! Haha
Giovanni
25 april 2016
In 1968 ging de mammoetwet in en in 1985 het basisonderwijs. Vanaf dan ging de leerplicht van 6 jaar terug naar 4 jaar en de zg. peuterspeelzaal moest de tijd vóór vier jaar vullen met “spelend leren”.
Ik zei toen dat er nog eens een tijd kwam waarbij ouders gedwongen op cursus moesten om vervolgens bij de baby boven in de wieg een letter A te hangen en de hele dag “A” te roepen tegen de baby. Een andere dag een andere letter, volgens hetzelfde recept. En zo verder. Links heeft gemeend, onder het motto “kennis is macht” veronderstelde ongelijkheden op te kunnen vangen met allerlei vormen van (positief?) discriminerend onderwijs in de vorm van extra klassen, extra pakketten, extra toeslagen, extra vakken en steeds jonger aan het onderwijs beginnen. Dat heeft veel meer ellende opgeleverd dan de beoogde opbrengst. Nog los van het feit dat in de huidige maatschappij kennis voor iedereen toegankelijk is, en dus zeker geen machtsfactor waarvan achterstand bestreden moet worden.
Het verschil wordt gemaakt door wat mensen met die kennis doen, en daarbij speelt karakter weer een grote rol.
In dit land wordt het streven naar gelijke kansen verward en verwisseld met bereiken van hetzelfde resultaat. Anders gezegd, als kinderen verschillend scoren wordt gezegd dat de oorzaak achterstand is en zolang ze verschillend scoren is er dus sprake van (oneerlijke????) achterstand.
Gelijke kansen betekent echter voor een overheid altijd niets meer en niets minder dan iedereen gelijk behandelen voor de wet. Als de resultaten dan verschillen dan komt dat omdat we nog individuen met eigen keuzes zijn en geen programmeerbare robots die zich allemaal in het overheidskeurslijf laten perssen.
Zo lees ik regelmatig dat vrouwen worden achtergesteld omdat ze in de statistiek minder verdienen/krijgen/ontvangen dan mannen. Dat is totale bullshit, aangezien we sinds 1972 nog maar één CAO hebben die voor mannen en vrouwen totaal en in alle opzichten gelijk is.
Vrouwen krijgen sindsdien exact hetzelfde als mannen. Kortom, voor de wet gelijk en dat is maar goed ook. Als de statistieken (die overigens uitermate dubieus tot stand komen) verschillen in de praktijk laten zien wordt onmiddellijk geroepen achterstand en discriminatie. Dat is dus bullshit. Gelijke kansen zijn wettelijk gegarandeerd en dat is het dan.
Neem als voorbeeld ongeschoold fabriekswerk, waarvoor vrouwen in Nederland(!) in het algemeen grote afkeer tonen, zeker als dat ook nog in ploegendienst moet en dan liever kiezen voor de kassa in de supermarkt.
Is het dan raar dat in de fabriek in ploegendienst meer wordt betaald dan achter de kassa?
Beide worden volgens genderneutrale CAO-loonschalen beloond.
Kortom overheid: Gelijke behandeling voor de wet, dat is een uitstekend streven. Burgers op wettelijk gelijke wijze faciliteren in hun ontwikkeling, ook prima. Maar denken en streven naar voor iedereen dezelfde uitkomst en hetzelfde resultaat is niet alleen onmogelijk maar raakt ook direct aan het recht van de mens op eigen keuzes.