Het werken onmogelijk

Europa krijgt een grote hoeveelheid vluchtelingen te verwerken. Men krijgt daar geen vat op. Dat komt vooral omdat regeringsleiders het onderling niet eens worden. Veel van hen gaan gewoon voor hun eigen landsbelang. Duitsland krijgt bijvoorbeeld wel heel erg veel asielaanvragen. En Oost-Europese landen vrijwel geen. Europa is ooit opgericht om dit soort zaken op te lossen. Dat lukt niet. Dus hebben individuele landen een groot probleem.

Ook de rijksoverheid krijgt het niet voor elkaar regie te pakken op het vluchtelingenvraagstuk. En laat het debat over de opvang van ontheemden over aan gemeenten. Uit angst (nog) meer stemmen te verliezen aan Wilders, kramen sommige landelijke politici bovendien de grootst mogelijke onzin uit. In combinatie met een op sensatie beluste pers, is dat funest voor het draagvlak onder de bevolking. Dat gaat fout natuurlijk. Iedere gemeenteraad die nu nog spreekt over de opvang van vluchtelingen heeft een levensgroot probleem.

Op dit dossier regeren angst en eigenbelang onder politici op alle niveaus. Europa weet zich geen raad met vluchtelingen. Den Haag weet zich geen raad met vluchtelingen. De provincie weet zich geen raad met vluchtelingen. Uiteindelijk zijn gemeenten aan zet. Zij krijgen de opdracht vergunninghouders te huisvesten. En zij krijgen ook de opdracht de opvang van vluchtelingen te organiseren. Zonder draagvlak van de bevolking gaat dat niet lukken. En nu?

Landelijke politici moeten zich niet zo veel bezig houden met hun populariteit, maar met het oplossen van problemen. Journalisten moeten nieuws duiden. De provincie moet gewoon op rationele gronden aanwijzen waar AZC’s gebouwd gaan worden. En de lokale overheid moet zich bezig houden met het huisvesten en integreren van haar nieuwe bewoners. Niet meer en niet minder. We maken elkaar uit angst het werken onmogelijk. Dat moet echt anders. 

Voor mij is het duidelijk. Of we besluiten dat we gewoon doen wat we moeten doen. Of we maken er een grote puinhoop van. En als iedereen blijft redeneren vanuit angst en eigen (partij) belang, wordt het dat laatste. Het zal een behoorlijke cultuuromslag worden. Maar ik spreek politici, journalisten en ons allemaal, aan op ons gezond verstand en verantwoordelijkheidsgevoel. Want de weg die we nu gaan loopt dood.