Transitie-dialoog

Verantwoording is een bijzonder woord. Volgens velen schijnt het iets te maken te hebben met het aanleveren van een set aan data waaruit (al dan niet) conclusies getrokken kunnen worden. Dat levert veel bureaucratie op. En conclusies trekken blijkt vaak onmogelijk. Appels met peren vergelijken gaat niet. En ook wie appels met appels denkt te vergelijken, komt vaak bedrogen uit.

Neem twee wijkteams. Van beide wijkteams wordt nauwkeurig bijgehouden hoeveel mensen worden doorverwezen naar specialistische zorg. Het blijkt dat wijkteam a substantieel meer mensen verwijst dan wijkteam b. Welke conclusies kun je hier uit trekken? Waarschijnlijk helemaal geen. Nog afgezien van het feit dat wijkteams in verschillende gemeenten vaak net iets anders georganiseerd zijn.

Misschien dat wijkteam a werkt met een meer problematische doelgroep? Het kan ook zijn dat wijkteam a niet in staat is zelf problemen aan te pakken. Misschien dat wijkteam b mensen onterecht duurdere zorg onthoudt. Maar het kan ook zijn dat wijkteam a minder preventief te werk gaat. Of misschien slaagt wijkteam b er beter in om ‘het netwerk in te zetten’. Bovendien is het doorverwijzen naar specialistische zorg in zichzelf niet goed of slecht.

Je zou natuurlijk klanttevredenheid kunnen meten. Maar ja, zijn mensen tevreden omdat ze kregen wat ze vroegen of kregen wat ze nodig hadden? En is een 7 überhaupt een hoog of een (te) laag cijfer? Nog afgezien daarvan zijn er honderden, zo niet duizenden manieren om cijfers te manipuleren, afhankelijk van de uitkomst die je wenst. Ik weet het. Mensen met meer verstand kunnen met de nodige moeite ook op een wetenschappelijke manier best iets zeggen over kwaliteit. Maar voor mij heeft verantwoording meer te maken met antwoord geven en vertrouwen.

Afgelopen vrijdag hielden we in onze regio de derde zogenaamde transitie-dialoog. Dat is een open gesprek tussen ouders, professionals, ambtenaren en bestuurders over wat goed gaat en wat niet. Een goed verhaal zegt vaak meer dan honderd cijfers. Dat was honderden jaren gelden zo. En dat is nog steeds zo. Met taal beschrijven we de werkelijkheid. Natuurlijk gaat er veel meer goed dan fout. Maar ook de dingen die beter moeten worden uitgebreid besproken. Ook van ongemakkelijke waarheden valt veel te leren.

Het was een mooie dag wat mij betreft. Met mooie opbrengsten. Leren doe je wanneer je je kwetsbaar op durft te stellen en werkelijk open staat voor feedback en kritiek. En omdat alles met alles samenhangt leer je nooit alleen. Dat doe je in samenhang. In onze regio is de afgelopen jaren een cultuur ontstaan waarin werkelijk van elkaar geleerd mag worden. Daar ben ik best trots op. Er gaat veel goed. En natuurlijk valt er ook veel te verbeteren. Daarover binnenkort meer.