Wat te denken van het volgende? Een moeder kan haar huis niet meer schoonhouden. Daarom helpt haar dochter af en toe een handje mee. De dochter wordt daarvoor betaald vanuit een Persoons Gebonden Budget (PGB). De gemeente (niet zijnde Oss voor alle duidelijkheid) trekt het PGB in. “Want moeder heeft hulp binnen eigen kring gevonden. Waarom moet er dan een beroep op de gemeente worden gedaan?”
De dochter is boos. Als ze er niet voor betaald wordt, dan weigert ze nog langer te poetsen. Nu heeft moeder een probleem. En men stapt naar de rechter. De rechter oordeelt dat in dit geval het PGB weer uitbetaald moet worden. Omdat: “de dochter reeds voor de totstandkoming van het primaire besluit heeft aangegeven dat zij stopt met de ondersteuning van haar moeder als de betaling van het PGB wordt stopgezet.”
Samengevat zegt de rechter dat de overheid de dochter moet betalen voor schoonmaakwerk bij haar moeder, omdat ze het anders niet doet. Ik ben geen jurist. Maar dit vind ik toch bijzonder. Als ik aangeef dat ik weiger een vinger uit te steken voor mijn ouders zonder dat ik daar voor betaald word, word ik er dus voor betaald? Juridisch zal het wel kloppen. Menselijkerwijs vind ik het onbegrijpelijk.
Het kan niet in alle gevallen. Dat begrijp ik best. Maar is het nu echt zo vreemd dat kinderen hun ouders een beetje helpen wanneer dat nodig is? Ik hoorde laatst van een mevrouw die brandstofkosten bij de gemeente wilde declareren omdat ze op bezoek moest bij haar zieke moeder. Dat is toch raar? Sommige dingen doe je toch gewoon omdat ze bij het leven horen?
René Peters 
Lies van de Loo
9 maart 2016
Deze reactie is heel kort door de bocht Rene. Als je alles over deze zaak leest, weet je dat de dochter minder is gaan werken om haar moeder te gaan helpen. Zij mist dus inkomen hierdoor. Dat wordt dan weer gecompenseerd door de betaling van haar moeder. Enige nuance is ook hier bitter noodzakelijk. Over het pgb wordt zo ontzettend veel gehyped, door allerlei journalisten en nieuws rubrieken. En die lopen niet over van kennis moet ik je zeggen!
renepetersoss
9 maart 2016
Beste Lies, dus als je minder gaat werken om voor een familielid te zorgen, dan moet de overheid het verschil in inkomen bijpassen? Vind je dat echt?
Marielle
9 maart 2016
Wat u beschrijft is inderdaad realiteit en ook een dilemma voor wijkteamleden.
Tijdens het gesprek kijkt men volgens de trap van oplossingen
( wat kan iemand zelf, wat kan het netwerk, voorliggende/ algemene voorzieningen en uiteindelijk maatwerk ). In uw voorbeeld komt het wijkteamlid uit bij “het netwerk”, echter deze dochter geeft aan het niet te doen als ze er niet voor betaald wordt ( kunnen we van vinden wat we willen, maar feit is dat niemand te dwingen is tot mantelzorg ). Als het wijkteamlid nu weer via de trap van oplossingen redeneert komt ze uit op maatwerk ( want er is geen netwerk en geen voorliggende voorziening ). Na het afgeven van maatwerk kan een burger kiezen voor ZIN of PGB, deze burger kiest voor een PGB en dat kan weer ingezet worden waar de burger het wenst: in dit geval bij de dochter…. er liggen nog een hoop uitdagingen op ons pad…. Al is eea zeker vast te leggen in de beleidsregels van de individuele gemeente. Mocht de dochter bijv. minder zijn gaan werken, dan verandert de situatie en zou een PGB niet verkeerd zijn.
Zo kom ik situaties tegen waarin familie aangeeft overbelast te zijn en om die reden een PGB te willen ( geld compenseert geen overbelasting )
Tevens ben ik van mening dat er altijd heel veel heeft mogelijk was binnen de “zorgwereld”, burgers dienen ook meegenomen te worden in alle veranderingen, nu voelt het vaak als een voldongen feit. Men vergeet vaak dat er niet vanuit een PGB gedacht dient te worden, maar vanuit de zorg die nodig is ( ZIN of PGB komt daarna pas ter sprake ).
Ronald van Engelen
9 maart 2016
Regelgeving moet (juridisch gezien) gehandhaafd worden. De poetsende dochter heeft (afgaand op de reactie van Lies van de Loo) groot gelijk. Maar in de regelgeving is naar mijn mening een ernstige fout geslopen, waardoor de regels cynisme en misbruik in de hand werken.
Met deze regels zou kritiek zich wat mij betreft vooral op die regels en de regelgevers moeten richten. En niet op het gebruik daarvan. Zelfs niet wanneer dat –anders dan in je voorbeeld– zou duiden op hufterigheid.
De regels nodigen immers uit tot dergelijk berekend gedrag. Tegelijkertijd bieden ze handhavers en “gebruikers” geen mogelijkheid tot menselijke afstemming.
Ronald
Erik
10 maart 2016
Over verantwoordelijkheidsgevoel gesproken: het gaat over 2 uur per week poetsen. Ga je daarvoor minder werken Lies? Meer een gezocht argument dat in een (dure) juridische procedure gebruikt wordt.
Frank
15 maart 2016
De reactie van Rene blijf ik persoonlijk toch kort door de bocht vinden. Ik heb sinds vorig jaar ook een PGB. Dit heb ik noodgedwongen moeten doen omdat door het faillissement van Pantein er een “legale” lijkenpikkerij begon. Deze ging over de rug van ex-medewerkers en clienten heen en heeft mij dus gebracht tot een PGB. Mijn dochter studeert en moet wel bijwerken om haar studie te kunnen bekostigen, ook weer door allerlei nieuwe voorwaarden van het rijk, waardoor ik dacht er goed aan te doen om haar bij mij te laten werken. Zo makkelijk was dat overigens ook nog niet, daar de gemeente niet echt op de hoogte was van haar eigen regels in dit soort gevallen, maar zij werkt nu betaald bij mij. Mede hierdoor heeft zij ook meer tijd met mij, daar ze iig iedere week toch komt werken en dan de gewone contacten. Zou zij een baantje hebben dan zag ik haar veel en veel minder en had ik niet zo een beste werknemer, want zij is niet aan al die kromme regelgeving gebonden als bijvoorbeeld een zorginstantie wel is. Mijn gordijnen mogen wel gewassen worden, mijn logeerkamer en 2e toilet worden wel meegenomen, mijn ramen worden wel regelmatig gewassen enz. enz. Nee Rene in deze moet ik je toch echt tegenspreken en moet je jezelf eerst maar eens heel goed op de hoogte stellen van het hoe en waarom dit soort verhalen ontstaan. Dan zul je je mening zeker bijstellen. Dit geldt ook voor de reageerders in negatieve zin naar deze dochter toe. Het is vanuit de zijlijn altijd makkelijk oordelen maar in de praktijk werkt het vaak heel anders en dan gaat het ineens niet meer over enkel en alleen 2 uurtjes inleveren.