Jeannes Gang

Al jong in de psychiatrie beland woonde Jeanne de laatste jaren van haar leven op Gang Geel van woonverblijf De Vonder op Coudewater. Ze voelde zich gezien en gewaardeerd. En was er op haar manier thuis. De documentaire ‘Jeannes Gang’ geeft een indringend, maar mooi beeld over geleefde psychiatrie, mantelzorg en regie. 

Jeanne is overleden. De dood werd verwelkomt als een vriend. Haar zus Rinel blikt in de documentaire terug op een leven vol zorg en liefde voor haar zus. Het verhaal van Rinel en Jeanne is uniek. Maar ook de andere bewoners van Gang Geel hebben mensen om hen heen die van hen houden. En ook zij worstelen en genieten in hun rol van mantelzorger.

Het was goed om met een beleidsambtenaar, ervaringsdeskundigen en (zorg)professionals naar ‘Jeannes Gang’ te kijken en te spreken over wat de documentaire zoal oproept. ‘Jeannes Gang’ is geen politiek statement. Het is ook geen reclamefilm voor de psychiatrie. Het toont het bestaan van gewone mensen in al haar kwetsbaarheid.

De film laat zien hoe belangrijk het is om gezien en gewaardeerd te worden door mensen die om je geven. En hoe gehecht mensen zijn aan regie over hun eigen leven, ongeacht de situatie waarin ze verkeren. Maar vooral houdt de film ons een spiegel voor. We spreken veel over transities, geld, (politieke)verantwoordelijkheden en systemen. Misschien vergeten we soms dat het gaat om het dagelijks leven van mensen. ‘Jeannes Gang’ is een aanrader.