Stof tot nadenken

Soms hoor je een verhaal dat je uit je evenwicht brengt. Een verhaal dat in een klap duidelijk maakt wat we in ons mooie land verkeerd doen. “We sturen niet op bedoeling, maar op rechtmatigheid,” aldus Eelke Blokker van het Instituut voor Publieke Waarden. Waar dat toe kan leiden maakt zijn verhaal wel duidelijk.

“Een vrouw met twee kinderen werd het slachtoffer van huiselijk geweld. Om het geweld te ontvluchten trok ze met haar kinderen en op advies van ‘veilig thuis’, tijdelijk in bij een vriendin. In zijn eentje kon haar ex de hypotheek niet betalen. Het huis werd verkocht. En er bleef een behoorlijke restschuld over.

Na een tijdje vroeg de vrouw met urgentie een woning aan. Ze stond tenslotte op straat met haar twee kinderen en bij een vriendin kun je niet eeuwig logeren. Helaas, voor een woning kom je niet in aanmerking wanneer je problematische schulden hebt. De kans dat je de huur niet kunt betalen is aanzienlijk. Eerst moeten de schulden worden aangepakt.

Eenmaal gemeld bij de schuldhulpverlening was de conclusie snel getrokken. Met slechts één schuldeiser en met afloscapaciteit (want een behoorlijke baan) zou een traject niet al te ingewikkeld moeten zijn. Er was slechts een probleem. Zonder vaste woon- en verblijfplaats kan schuldhulpverlening je niet helpen.

Vis en bezoek blijven maar drie dagen goed zegt men. Na drie maanden konden vrouw en kinderen niet langer bij de vriendin logeren. Dat werd dus maatschappelijke opvang. Daar was helaas geen ruimte voor kinderen. Want dat waren de regels. Daar werd dus tijdelijk pleegzorg voor gevonden….”

Of het verhaal van Blokker waargebeurd is weet ik niet. En dat doet er ook niet toe. Het maakt duidelijk dat er dingen gruwelijk verkeerd kunnen gaan. Zelfs al houdt iedereen zich keurig aan de regeltjes. Dat de mevrouw en haar kinderen geholpen zouden zijn met een woning en schuldhulpverlening is duidelijk. Dat dat volgens de regeltjes niet kon ook. Maar het resultaat is rampzalig en duur.

In Oss werken gemeente en (zorg)instellingen al goed samen. Onder de werknaam ‘samenkracht Oss’ worden goede resultaten bereikt. Toch kan het zeker beter. Het Instituut voor Publieke Waarden gaat ons leren nog wat meer buiten de lijntjes te kleuren. Om wat meer te sturen vanuit de bedoeling. En wat minder vanuit rechtmatigheid. Ik heb grote verwachtingen van het ‘nieuwe maatwerk.’ Ik hou jullie op de hoogte.