Complimentendag

Vandaag is het nationale complimentendag. Het is normaal je waardering voor mensen uit te spreken. Maar ik concludeer voorzichtig dat we daar in Nederland niet zo goed in zijn. We lijken soms beter in het benoemen van ‘ongemakkelijke waarheden.’ Vandaag doen we het anders. We benoemen dat er, dankzij de inzet van velen, ontzettend veel wel goed gaat.

Eigenlijk zijn we een heel sociaal landje. We zijn wereldkampioen vrijwilligerswerk. We zetten ons belangeloos in voor elkaar en voor het goede doel. We fietsen als een dolle een berg op, om geld in te zamelen voor onderzoek naar een vreselijke ziekte. En over het algemeen zorgen we naar vermogen voor onze zieke of oude familieleden en vrienden.

Nederland is een fijn land. Over het algemeen bewoond door prettige mensen. Ik denk niet dat het ergens op aarde beter is dan in Nederland. Daar zorgen we samen voor. Het is niet te doen om alle lieve vrijwilligers, mantelzorgers en buurtbewoners persoonlijk te complimenteren. En door er een te noemen, doe ik er duizenden te kort.

Wie de krant leest zou kunnen denken dat Nederland een ellendig land is vol met chagrijnige mensen. Dat is niet zo. En dat zouden we meer kunnen benadrukken. Het kan altijd beter. En niets is vanzelfsprekend. Maar we kunnen elkaar complimenteren met het feit dat het hier, alles overwegende, zo slecht nog niet is. Inzet loont en wordt gezien. Complimenten zijn voor zeer velen terecht en op zijn plaats. Bij deze!