Vluchtelingen in de Osse noodopvang mokken over het eten. Dat schrijft het Brabants Dagblad. Men laat een Albanees aan het woord die in niet mis te verstane woorden duidelijk maakt dat hij liever zijn eigen potje kookt. De reacties zijn niet van de lucht. En ergens is dat begrijpelijk natuurlijk. Wie hier heen vlucht om over het eten te klagen, wekt niet de indruk dat hij echt grote problemen heeft.
In een noodopvang zitten vluchtelingen en andere migranten door elkaar. Zodra dat kan worden mensen overgeplaatst naar een asielzoekerscentrum. Pas daar wordt gekeken of je uiteindelijk in Nederland mag blijven. Een noodopvang heeft niet zoveel faciliteiten. Zelf koken is niet mogelijk. En veel meer dan een bed, bad en brood krijg je er niet. Naar onze maatstaven is het leven daar geen pretje. Weinig privacy, eten uit de magnetron en (als het tegen zit) weinig om handen en weinig perspectief.
In Oss proberen we het goed te regelen. We zorgen voor een goede en nuttige dagbesteding. Mensen kunnen bijvoorbeeld Nederlandse les volgen. Dat kan geen kwaad voor hen die uiteindelijk terug moeten. En dat is nuttig voor hen die mogen blijven. Vrijwilligers zorgen er voor dat mensen kunnen sporten, klusjes kunnen doen en een beetje wegwijs gemaakt worden in ons land. Dat is goed. En dat is erg belangrijk.
Albanië is een veilig land. De kans dat een migrant uit Albanië hier mag blijven is nihil. En dat geldt ook voor mensen uit andere Balkan landen. Het is wel begrijpelijk dat men een poging waagt. Het leven hier is onwaarschijnlijk veel beter dan daar. Maar erg kansrijk is het niet. Wij gaan niet over de vraag wie mag blijven en wie niet. We zullen iedereen moeten helpen. En dat in de wetenschap dat een behoorlijk aantal van hen hier niet zal mogen blijven.
Voor Oss en de Ossenaren is het redelijk overzichtelijk. Er zitten mensen in het oude belastingkantoor. Veel van die mensen zijn oké. Anderen niet. Het is onze opdracht al deze mensen zo goed mogelijk op te vangen. Ook degenen die klagen over het eten. En laten we reëel zijn en blijven. Het gaat wel om mensen natuurlijk. Mensen hebben een mening. En een mening mag je uiten. Zelfs als de inhoud van die mening ons niet bevalt. En dat geldt ook voor vluchtelingen.
René Peters 
Robert-Jan Steegman
29 februari 2016
Waarom sturen we ‘vluchtelingen’ uit de Balkan niet linea recta terug? Ze maken geen kans, waarom maken wij dan onnodig kosten?
Martijn
29 februari 2016
Omdat iedereen recht heeft op een rechtvaardige behandeling van de asielaanvraag, Robert-Jan, dat zou je inmiddels mogen weten. De specifieke situatie vd aanvrager dient bekeken te worden, dat de kans klein is, wil niet zeggen dat je per direct iedereen terug mag sturen.
Jessica
29 februari 2016
Een van de jongens die ik een beetje onder mijn hoede heb genomen, zat 5 dagen in Oss. Maar hij ‘woont’ al 5 maanden in NL. Hij klaagt echt niet, want hij is veilig, het allerbelangrijkste. Maar als je doorvraagt blijken de bakjes magnetronmaaltijden (ik bedoel een beetje ondefinieerbare substanties) na 5 maanden echt zijn neus uit te komen. Dat zou ieder mens hebben.
Yvonne
1 maart 2016
Er moet toch een mogelijkheid zijn om een groep mensen te laten koken? Ze zouden hun maaltijden kunnen verkopen i.p.v magnetronmaaltijden. Of laten inschrijven en dan je maaltijd kopen? Een goede dagbesteding toch?