Priester uit Indonesië

De Titus Brandsmaparochie uit Oss zoekt voor de langere termijn een nieuwe pastor in het buitenland. Dat schrijft het Brabants Dagblad. In Indonesië om precies te zijn. Dat is toch wel een opmerkelijk bericht. Niet zo lang geleden stuurde de Nederlandse kerkprovincie missionarissen uit om in het verre buitenland kerk te kunnen doen. Tegenwoordig moet het blijkbaar andersom. Want veel priesterroepingen zijn er niet. En die paar geroepenen die er wel zijn, die zijn behoorlijk conservatief.

De Titus Brandsmaparchie is een karmelparochie. Dat betekent dat de pastorale leiding van de parochie in handen van de karmelieten ligt. En niet in die van een priester van het bisdom. Dat maakt wel wat uit. Beiden zijn katholiek natuurlijk. Maar karmelieten leggen de accenten toch net wat anders. En zijn over het algemeen heel wat progressiever dan priesters van het bisdom ‘s-Hertogenbosch. Geen wonder dat men graag karmelparochie wil blijven.

Voor de korte termijn is er geen probleem. Voorlopig zijn er Nederlandse karmelieten beschikbaar als priester. Maar daar komt ooit een einde aan. Het is verstandig daar op te anticiperen. En een jonge karmeliet te werven voor de toekomst. Als het niet anders kan uit Indonesië. Maar jammer is het wel. Er zijn mensen genoeg geschikt en beschikbaar om geestelijk leiding te geven aan een groep gelovigen. Maar ja, dat zijn geen ongehuwde mannelijke priesters. En dat schijnt toch een moeilijk punt te zijn.

Eigenlijk is het wel een bijzondere situatie. Er zijn heel weinig mannen die priester willen worden. En de weinigen die dat wel willen zijn vaak zo conservatief dat er voor veel parochianen geen lol meer aan is. Uit arren moede gaat men zoeken in het buitenland. Niets tegen die mensen. Maar zou het niet meer voor de hand liggen de feiten onder ogen te zien? En vrouwen en getrouwde mannen meer ruimte te geven binnen de kerk? Ik denk het wel. Maar ik vrees dat die paar ongetrouwde priesters die er nog zijn, daar geen zin in hebben.