Een gewaarschuwd man telt voor twee

IS bereidt aanslagen voor in Europa. Dat beweert althans de baas van Europol. Tja, dat ligt voor de hand natuurlijk. Het is zoals Bob Dylan zingt. “You don’t need a weatherman to know which way the wind blows.” Dat noem ik geen waarschuwen maar indekken. “Aan mij heeft het niet gelegen. Ik had het al voorspeld.”

Maar dat is gemakkelijk. Ik dacht niet dat Europol bestond omdat ze daar beschikken over een magische glazen bol zodat ze aanslagen kunnen voorspellen. Maar dat ze was opgericht om politie-informatie uit verschillende landen te delen, zodat ellende voorkomen kan worden. Dat dat moeilijk is dat snap ik. Maar met gratis voorspellingen kan ik niks.

Eurocommissaris Timmermans kan er ook wat van. Volgens hem is een groot deel van de vluchtelingen die naar Europa komt eigenlijk gelukszoeker. Hoera, dat wisten we al lang. Maar doe dan iets met die wetenschap. En dek je niet in door stevig op de trom te slaan zonder duidelijke actie te ondernemen. Wie schiet daar iets mee op?

Misschien ben ik naïef en werkt het gewoon zo. Misschien telt een gewaarschuwd man niet voor twee. Maar misschien ontslaat tijdig waarschuwen mensen die verantwoordelijkheid dragen deels van die verantwoordelijkheid. Tenminste in de publieke opinie. Laat ik van de gelegenheid gebruik maken door zelf wat voorspellingen te doen. Als ze uitkomen dan heb ik mezelf bij deze ingedekt. En dat is wel zo gemakkelijk.

Nee, dat doe ik niet. Mensen hebben meer verstand. Natuurlijk zal alles wat fout kan gaan ooit inderdaad fout gaan. Maar ik verwacht van de politiek in het algemeen en mezelf in het bijzonder meer dan doemscenario’s. Ik verwacht serieuze pogingen om te voorkomen dat zulke voorspellingen uit zullen komen. Voorspellen dat dingen mis zullen gaan is gemakkelijk. Dan krijg je altijd gelijk. Geen woorden maar daden zou ik zeggen.