Amerika als voorbeeld?

Posted on 5 januari 2016

4


In Keulen schijnen vrouwen tijdens nieuwjaarsnacht op vrij grote schaal lastig gevallen te zijn door een grote groep mannen ‘met een Noord-Afrikaans uiterlijk.’ Ze werden betast, bedreigd en beroofd. Het nare is dat je het gevoel krijgt dat dit meer is dan een incident. Dergelijk (straat)crimineel gedrag komt vaker voor. Maar wat is de oplossing?

Ik ben geen wetenschapper. Ik weet niet in hoeverre de beeldvorming strookt met de werkelijkheid. Maar ik geloof niet dat ik iets verkeerds zeg, wanneer ik beweer dat een ‘Noord-Afrikaans uiterlijk’ in combinatie met straatcriminaliteit in nieuwsberichten vaker voorkomt dan gemiddeld. De lange lat er over? Dat is wel de wens van de vele reaguurders bij dergelijke nieuwsberichten. En ook van enkele politici.

In Amerika weten ze wel raad met straatcriminelen. Als er niet op geschoten wordt, dan eindigen ze in de gevangenis. Het Amerikaanse Bureau of Justice Statistics concludeert dat de kans dat een zwarte man, geboren in 2001, naar de gevangenis zal gaan 32 procent is of één op drie. En het aantal zwarte mannen dat (al dan niet onschuldig) door de politie wordt doodgeschoten klimt met de dag. Toch krijg ik niet de indruk dat Amerikaanse binnensteden substantieel veiliger zijn dan pakweg Keulen of Amsterdam. Voorzichtig trek ik de conclusie dat de lange lat alleen op zijn best onvoldoende is.

Na het lezen van berichten over aanrandingen in Keulen kun je wachten op de roep om zware maatregelen. “Opsluiten die criminelen, als het kan uitzetten en in elk geval een flink pak slaag.” In de kern reageren we als Amerikanen. En dat is menselijk. Klootzakjes pak je aan en daarmee basta. Helaas is die weg op den duur doodlopend. Dat laat het Amerikaanse voorbeeld wel zien. Hele generaties zwarte mannen zijn feitelijk kansloos of eindigen in de bak. En het helpt niets. Het maakt de maatschappij helemaal niet veiliger. Integendeel.

We zullen hoe dan ook een weg moeten vinden om jonge mannen ‘met een Noord-Afrikaans uiterlijk’ werkelijk in onze maatschappij te laten integreren. Verdwijnen zullen ze niet. Pamperen of het ontkennen van ongemakkelijke waarheden werkt niet. Op grote schaal neerschieten of opsluiten werkt ook niet. Misschien kunnen politici en opiniemakers hun denkkracht gebruiken om uit te pluizen hoe we integratie wel voor elkaar krijgen. En stoppen met het steken van al hun energie in het verzinnen van pakkende slogans of oneliners.  De Amerikaanse weg is doodlopend wat dit betreft. Maar wat dan wel?

 

 

 

 

Posted in: Uncategorized