“Mijn vrouw is namens de Osse stichting Sahelp twee weken naar Burkina Faso om met eigen ogen te zien dat de middelen juist besteed worden. Ik vind dat stoer en goed. Maar ik vind twee weken ook best lang eerlijk gezegd. Dus als ik de komende dagen wat verwilderd overkom dan weet je hoe dat komt.” Dat schreef ik op facebook. De reacties waren hartverwarmend.
Tientallen mensen boden aan voor mij en onze dochter te koken. Ik heb noodtelefoonnummers gekregen voor het geval dat het me allemaal even teveel zou worden. En er zijn zelfs mensen die hebben aangeboden de strijkwas te komen doen. Geweldig natuurlijk. Maar aan de andere kant ook best apart. Normaal gesproken ben ik heel weinig thuis. Men gaat er (terecht) van uit dat mijn vrouw die hulp heel wat minder nodig heeft.
Zou dit nu aan mij liggen? Ik sluit het niet uit. Ik kom zonder Marieke wellicht ook wat onthand over. En mijn bericht op facebook lokte het ook een beetje uit natuurlijk. Bovendien is mijn baan wel zo druk dat enige ondersteuning in de opvang van onze dochter ook echt nodig is. Maar na enige navraag kom ik tot de conclusie dat het bij iedereen zo werkt. Als een man een paar weken van huis gaat is er in de beeldvorming niet zo veel aan de hand. Als een vrouw voor langere tijd weg gaat, dan komt de cavalerie opdraven. Er is maar een conclusie mogelijk. Het zwakke geslacht dat zijn wij.
René Peters 
wim slebus
4 januari 2016
Nou Rene, mijn vrouw en ik behoren beiden tot het sterke geslacht. Afwezigheid van enkele weken van een van ons beiden heeft nauwelijks invloed op ons “huishouden”!
Alles gaat dan gewoon door! (ha, ha)
jody
5 januari 2016
Sterkte Rene, maar ik heb je gisteren gezien die twee weken kom jij echt wel door er kan namelijk wel een paar kilo af , je dochter is een ander verhaal .Maar er zijn heel veel ouderen
die altijd zo moeten leven waar een van de twee in een verzorging tehuis zit en geen 14 dagen dus zo erg is het niet.