Gezonde angst of mild psychotisch

Fietsen door het bos kan prettig zijn. Voor de meeste mensen wel althans. Dat wordt al anders wanneer het waait, het langzaam donker wordt en je net een enge film hebt gezien. Het bos blijft het bos, je fiets blijft je fiets, jij blijft jij, maar het gevoel is anders.

Achter elke boom kan een moordenaar zitten. In de wind hoor je iemand gillen. Je hebt milde psychotische ervaringen: een waandenkbeeld van bedreiging, een hallucinatie van stemmen. De meeste mensen kunnen afstand nemen. En zijn in staat om te toetsen wat echt is en wat niet.

Het is normaal af en toe bang te zijn. En wie het nieuws volgt ontkomt daar niet aan. Maar angst mag het zicht op de realiteit niet vertroebelen. Er bestaat een grens tussen angst, gezonde achterdocht en iets wat je met een beetje goede wil psychotisch noemen kunt. Wie in iedere vluchteling of allochtoon een potentiële moordenaar of verkrachter ziet, overschrijdt wat mij betreft die grens.

Een beetje psychotisch is niet erg of gevaarlijk. Dat wordt het wel wanneer denkbeelden je hele handelen gaan beïnvloeden. Ik weet niet wat de beste manier is om terrorisme te bestrijden. Ik weet niet of alle oorlogsretoriek ons bewuster maakt van reëel gevaar, of juist doodsbang voor iedere schaduw. Wat ik wel weet is dat ons gezond verstand en niet onze angst leidend moet blijven. Dat is in deze tijd al moeilijk genoeg.