“Een vluchteling is geen huisdier dat je kapot moet vertroetelen.” Dat hoorde ik iemand zeggen op radio 1. En gelijk had hij. “Zelfs vluchtelingenhaters zijn menselijker. Zij zien vluchtelingen tenminste als personen met mogelijkheden. En niet als zielige hoopjes ellende die medelijden nodig hebben.”
Waarschijnlijk is het moeilijk een volwassen mens meer te kleineren en te beledigen dan door uit te stralen dat je medelijden met hem hebt. Vraag dat maar aan de man in een rolstoel op een terras, vlak nadat de ober aan zijn vrouw vroeg wat hij wilde drinken. Of aan de oudere dame die zojuist de vraag kreeg of “mevrouwtje een lekker tukje heeft gedaan.”
Vandaag sprak ik een man die verantwoordelijk is voor de bed, bad en brood regeling voor uitgeprocedeerde asielzoekers in een grote stad. “De meeste van hen zijn volkomen gehospitaliseerd. Er zit geen initiatief meer in, alleen afhankelijkheid. We hebben ze klein gemaakt. Het zijn professionele slachtoffers geworden. We hebben van de meest sterke mensen wrakken gemaakt. Met alle goede bedoelingen, dat dan weer wel.”
Ik heb wel eens gehoord dat wanneer je een jong en sterk dier vangt en het zonder enige vorm van uitdaging in een kooi opsluit, het na een korte tijd alleen nog rondjes loopt. En dat hetzelfde dier dezelfde rondjes blijft lopen, ook wanneer de deur van de kooi wordt opengezet. De kooi heeft iets kapot gemaakt. Ik weet niet of het verhaal wetenschappelijk gezien klopt. Maar het is wel een mooie metafoor voor wat we tot voor kort met vluchtelingen deden.
Jaren terug kreeg ik een rondleiding door een asielzoekerscentrum. Er was geen levende ziel te bekennen. Maar dat was niet zo heel vreemd, aldus een personeelslid. “Want het is pas half elf. De meesten slapen uit tot na het middaguur.” Een mens heeft eten nodig. En drinken en een dak boven zijn hoofd. Maar een mens heeft ook perspectief nodig, een zinvolle dagbesteding en de mogelijkheid iets van zijn leven te maken. Wie dat niet krijgt wordt ziek en afhankelijk.
Misschien hebben we vluchtelingen in het verleden inderdaad te vaak behandeld als huisdieren. Ze kregen eten en drinken. Maar er werd helemaal niets van hen verwacht. Sterker nog, ze mochten zonder verblijfstatus vaak helemaal niets doen. En ook met verblijfstatus lieten we deze mensen (die tenslotte vaak ‘getraumatiseerd’ zijn) vooral veel met rust. “Want ze moeten echt tot rust komen.” Dat was geen goed plan. En dan druk ik me voorzichtig uit.
De man op radio 1 zei het wel erg stellig. Maar in de kern heeft hij gewoon gelijk denk ik. Vluchtelingen zijn geen huisdieren die vertroeteld moeten worden. Het zijn sterke en behoorlijk slimme en creatieve volwassenen. Anders hadden ze het niet tot hier gebracht. En zo moeten ze ook behandeld worden. Niet alleen omdat we hun talenten goed kunnen gebruiken. En ook niet omdat medelijden eigenlijk een belediging is. Maar als we ze als huisdier behandelen en niets van hen verwachten, dan creëren we een generatie gehospitaliseerde, zieke en afhankelijke mensen. Hoe erg is dat.
Zr. Antoine van Erp
24 september 2015
geweldig goed beschreven……………………………….Zr. Antoine van Erp.
theo van schaijk
25 september 2015
interessant rene, uit eigen ervaring weet ik , om terug te komen op dat dier in de kooi en daarna uit de kooi in jouw voorbeeld, dat wanneer , koeien die in een ligboxenstal gehouden worden en daarna een potstal ter beschikking krijgen enige maanden nodig hebben om tot het besef te komen dat ze gewoon volledig gestrekt kunnen liggen. Voor de mensen die niet goed weten hoe een ligboxstal eruit ziet even uitleg. Koeien kunnen in hun verblijf vrij rondlopen liggen doen ze in voor hen gecreeerde ruimten die allemaal identiek zijn maar waar ze zelf in mogen kiezen welke ze nemen. Ze kunnen op 2 manieren liggen met hun poten links onder hun lijf vandaan of rechts . Dit alles gebaseerd op de houding die de koe het meest aanneemt bij liggen. De potstal is een ingestrooide stal met stro waarin koeien zelf kunnen bepalen hoe ze liggen. De ruimte wordt zowel voor lopen als liggen gebruikt.
Waarin ik je wil stimuleren rene is dat je ons als bloglezers meeneemt in een van je volgende blogs hoe je/we onze nieuwe bewoners van het belastingkantoor in Oss van zinvolle dagbesteding kunnen voorzien?
Dirk K. (BeterOss)
25 september 2015
Bij goudvisjes zie je dat ook. Als ze de eersten maanden in een ronde vissenkom (wat eigenlijk niet geschikt is voor n’ goudvis) zijn grootgebracht en ze verhuizen in een vierkant aquarium blijven ze de eerste tijd rondjes zwemmen.
Te veel knuffelen van huisdieren is idd niet goed. Maar vast schema’s, regels en uitdagingen aanleren…
Vol verbazing bekeek ik n’ (fictieve) film uit GB van 1990… => Dus van 25 jaar geleden!
=> Mensen in een Afrikaans vluchtelingslager beslissen om na Europa te gaan.
Bekijk de eersten 10 minuten en je blijft kijken 1:32:33 (deze link is wel in het Duits). http://bit.ly/1QCtQDb
Alle problemen en argumenten, (wat toen fictie was) is in 2015 realiteit. Vond het een interessante film, net als de protestmars van Mahatma Gandhi toen.
Ook in de film is worden ze het “in Brussel” niet eens… (Angsten, vooroordelen, met geweld willen tegenhouden, grenzen sluiten) ‘Wij’ zijn rijk en hun zijn arm…
Karen
25 september 2015
Rene, je hebt gelijk, natuurlijk. Maar als politicus heb jij misschien de kans om daar iets aan te veranderen. Als mensen helemaal niets mogen doen, dan gebeurt dit. Dus dat moet veranderen. Het beleid dat mensen verbiedt om mensen te zijn, dat moet anders.