Nederlandse woningzoeker krijgt voorrang boven asielzoeker

Nederlandse woningzoekenden mogen niet langer van de huurwoningenmarkt worden verdrongen door de instroom van asielzoekers die een verblijfsvergunning hebben gekregen. Dat vinden PVDA en VVD. Het probleem is inderdaad groot. Veel mensen die klaar zijn met vluchten hebben een woning nodig. En er zijn te weinig betaalbare huurwoningen om alle zoekenden aan een woning te helpen. 

De coalitiepartijen denken aan ‘wijken’ met containerwoningen en andere tijdelijke oplossingen voor asielzoekers. Gemeenten en woningcorporaties moeten die woningen neerzetten. Monasch PVDA: “De tijd van vrijblijvendheid is voorbij. Nu boter bij de vis. Desnoods door noodwetgeving moet dit worden afgedwongen.” Aha, statushouders gaan tijdelijk in containers. En dat is een ‘oplossing’ die gemeenten en coöperaties gaan bieden. (En betalen.) En na een tijdje ontstaat er uit het niets een definitieve oplossing.

In Nederland hebben we enige ervaring met barakkenkampen. Voor de oorlog hebben we daar Duitse vluchtelingen in opgevangen. Tijdens de oorlog Joden en zigeuners. En na de oorlog boden barakkenkampen in bijvoorbeeld Vught onderdak aan Molukkers. Het heeft tientallen jaren geduurd voordat voor Molukse landgenoten een definitieve oplossing gevonden werd. Met alle problemen van dien. Barakkenkampen zijn niet goed voor de integratie. En dat is nog het minste probleem.

Ik vind dat woningcorporaties moeten investeren in betaalbare woningen voor alle Nederlanders. Daar zijn ze tenslotte voor opgericht. Maar daar moeten ze wel de middelen voor hebben. Helaas heeft deze coalitie ook besloten om, in het kader van de bezuinigingen, de reserves van de woningcorporaties af te romen. Veel investeringsruimte is er dus niet. Den Haag krijgt geen vat op de toestroom van vluchtelingen. En ontneemt corporaties de mogelijkheid om echt te investeren. Daarom krijgen gemeenten straks via een noodwet de plicht om barakkenkampen in te richten. Terwijl we weten dat dat voor de integratie zo ongeveer het laatste is wat we moeten doen. Dat is een bijzondere manier van werken.