Ideologie van de politieke correctheid

Posted on 23 augustus 2015

8


“Het seculiere anti-discriminatiegeloof raakt in zijn geloofsijver soms zo fanatiek, dat het een opvolger lijkt te worden van de traditioneel-christelijke fatsoensrakkerij van weleer.” Dat schrijft Civis Mundi, tijdschrift voor Politieke Filosofie en Cultuur. Pas met andere woorden op met wat je zegt. Voor je het weet krijg je het verwijt een (al dan niet verkapte) racist te zijn. Zo’n houding verstikt ieder debat.

Ik ken de jaren 50 slechts uit verhalen. Maar volgens de overlevering werd wat kon en wat niet kon streng bewaakt door mensen die wisten hoe het hoorde. De taakverdeling tussen man en vrouw binnen het gezin stond vast. En wie zich niet hield aan de normen rondom seksualiteit en relaties, was op zijn best een schande voor de familie. Het heeft nog heel wat kruim gekost voordat de maatschappij zich aan de ergste fatsoensrakkerij ontworstelde.

Racisme en discriminatie bestaan. Ook in Nederland. En het is goed en noodzakelijk die te blijven bestrijden. Maar overdrijven is ook een kunst. De discussie over Zwarte Piet, het woord ‘Picnic’, een Braboneger die optreedt in een reclame voor Bavaria, het woord negerzoen, het houdt niet op. Dit soort discussies zijn misschien overdreven en zelfs vervelend. Maar het wordt pas echt vervelend wanneer een fatsoenlijke discussie op basis van argumenten niet meer gevoerd kan worden. Omdat dan de racisme kaart getrokken wordt.

In de Engelse stad Rotherham werden jarenlang honderden meisjes misbruikt door meest Pakistaanse loverboys. Volgens het NRC, werd er niet of nauwelijks ingegrepen. Deels kwam dat omdat medewerkers van instanties bang waren om beschuldigd te worden van racisme. Zo erg is het in Nederland niet. Maar anti-discriminatie fatsoensrakkerij is ook hier duidelijk aanwezig. De aan de VARA gelieerde website joop.nl schrijft: “Huismoslim Aboutaleb dient het racistische establishment.” En de zelfde website schrijft over de racistische uitglijders van Marc Rutte.

Volgens mij bestaat racisme. En volgens mij bestaat discriminatie. Daarover geen enkel misverstand. En iedereen die racisme wil bestrijden vindt in mij een bondgenoot. Maar een overdreven hang naar politieke correctheid smoort iedere discussie in de kiem. Degene die de ‘racisme kaart trekt,’ voelt zich superieur en luistert niet meer naar argumenten. En de vermeende racist voelt zich aangevallen en luistert ook niet meer. Tot zover de discussie. Max Pam beschrijft politieke correctheid als een dier met grote oren, lange tenen en een slurf als een megafoon.  Laten we oppassen met dat dier. Het is gevaarlijk.

Posted in: Uncategorized