Procederen om praktijkles

Twee Moslimstudentes gaan naar de rechter omdat ze moeten deelnemen aan een praktijkles waarbij ze standaard onderzoeken op elkaar moeten uitvoeren. Ze willen zich niet laten aanraken door een man. Volgens de opleiding moet dat wel. Heel veel studenten vinden dit soort lessen ongemakkelijk. Dat staat los van hun geloof. Ook de klachtencommissie van het  Erasmus MC, maakt geen uitzonderingen. “Het gaat om een standaard onderzoek dat een huisarts ook doet.”

De dames beroepen zich op de vrijheid van Godsdienst en op de onschendbaarheid van het lichaam, zoals die vastliggen in de grondwet. Prima, die rechten zijn er niet voor niets. En niemand mag de studentes dwingen deel te nemen aan praktijklessen. Maar ze moeten ook de gevolgen van hun principes aanvaarden. Ze kunnen het vak dus niet afronden. Dat wisten ze van tevoren.

Natuurlijk kan de universiteit haar beleid aanpassen. En vrouwen of mannen laten kiezen door wie ze ‘onderzocht’ willen worden, of wie ze willen onderzoeken. De universiteit wil dat niet. “Als er op religieuze gronden een uitzondering mogelijk is, zou dat grote logistieke problemen opleveren.” Eigenlijk een laf argument. Het gaat veel verder dan de praktische bezwaren. Aan praktische bezwaren valt altijd wel een mouw te passen.

Mensen maken keuzes. En die keuzes hebben gevolgen. Wie de verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen keuzes, neemt ook de verantwoordelijkheid voor de gevolgen. En dat staat los van religieuze motieven. Zou een gelovige die een les niet wil volgen meer rechten hebben dan een ongelovige? Als je er voor kiest om je gezicht te laten tatoeëren, dan weet je dat je geen baliefunctie bij de Rabobank krijgt. En een medische student die niet mee wil doen aan een standaard praktijkles, kan dat vak niet afronden. Met principes komen verantwoordelijkheden. Ook die moet je accepteren.