De werknemer, de werkgever of de consument?

Posted on 7 februari 2015

13


Werkgevers willen stevig het mes zetten in rechten van medewerkers. Er moet een einde komen aan het twee jaar doorbetalen van ziek personeel, er zijn teveel vrije dagen en het pas ingevoerde recht op flexibele werktijden moet weer verdwijnen. Dat staat in het rapport ‘Kansrijk’, dat MKB Nederland uit heeft gebracht. “Regels, risico’s en lasten drukken zwaar op bedrijven.”

Veel bedrijven hebben het moeilijk. Blokker en V&D bijvoorbeeld. Allebei proberen ze (noodgedwongen) van personeel en arbeidsvoorwaarden af te komen. Anders schijnen ze het niet langer te kunnen bolwerken. De concurrentie is, ook binnen de detailhandel, moordend. Goede arbeidsvoorwaarden kosten geld. En hoe meer risico’s werkgevers moeten dragen, hoe hoger de kosten. Dat hoeft geen probleem te zijn. Maar als de inkomsten tegenvallen, is het dat wel.

Ik ken een varkensboer. Hij is best bereid zijn varkens tot in het extreme in de watten te leggen. “Voor mijn part slapen ze in een bed onder een donzen dekbed. Maar dan moet er wel een andere prijs voor vlees betaald worden.” Het is een eenvoudig maar helder voorbeeld. Alles heeft zijn prijs. Het kan niet tegelijkertijd luxe en tegen een spotprijs. Dat is zo bij varkensboeren. En dat is zo bij ieder ander bedrijf.

Even los van een morele discussie. Werkgevers hebben een punt, wanneer ze zeggen dat meer rechten voor medewerkers gewoon meer geld kosten. Geld dat er nu niet in overvloed is. Werknemers hebben gelijk dat ze opkomen voor fatsoenlijke beloning en zo goed mogelijke secundaire arbeidsvoorwaarden. En consumenten streven vooral naar een zo laag mogelijke prijs. Het kan niet alledrie natuurlijk. We kunnen spreken over rechten en plichten van werknemers en werkgevers. Maar de consument zou zich misschien ook een beetje verantwoordelijk mogen voelen.

Posted in: Uncategorized