Asielzoekers in voormalig kamp Dachau

“Schandalig en schaamteloos.” Dat is een van de reacties bij het bericht dat de Duitse stad Augsburg asielzoekers op wil vangen in een gebouw dat in de oorlog hoorde bij het concentratiekamp Dachau. In de oorlog verbleven daar zo’n tweeduizend dwangarbeiders. En binnenkort ruim negentig asielzoekers.

Het klinkt wel heftig natuurlijk. Asielzoekers opvangen in een voormalig concentratiekamp. Met zo’n krantenkop maak je geen reclame voor het Duitse asielbeleid. Voer voor fatsoensrakkers uit Nederland dus. De feiten liggen (alweer) anders. Het gebouw ligt niet binnen de grenzen van het voormalige kamp. Het is een van de bijna honderd kleine kampjes en gebouwen, die onder verantwoordelijkheid van het echte kamp dwangarbeiders voor fabrieken huisvestte. Het is vooral een groot leegstaand pand.

“Respectloos en het getuigt van zieke bestuurders die zoiets bedenken.” Dat schrijft een zogenaamde ‘reaguurder’ onder het bericht. “Nederland zou dat nooit zo doen.” Ondanks alle morele verontwaardiging van de schrijver heeft Nederland dat wel degelijk gedaan. En op grote schaal zelfs. Want waar kon Nederland na de oorlog Molukkers beter huisvesten dan in de voormalige concentratiekampen Vught en Westerbork?

Daar waar het de omgang met vluchtelingen en asielzoekers betreft, hoeven we als Nederlanders niet neer te kijken op onze oosterburen. Zeker niet als je leest dat een Duitse rechter heeft verboden een uitgeprocedeerde asielzoeker terug naar Nederland te sturen. “Het is niet voldoende gewaarborgd dat asielzoekers in Nederland worden voorzien van basale levensbehoeften zoals voedsel en onderdak,” oordeelde de rechtbank in Darmstadt vorig jaar.”

Wie leest dat asielzoekers worden opgevangen in het voormalige concentratiekamp Dachau, schrikt. Maar wie verder kijkt dan zijn neus lang is, ziet dat daar niet direct een reden voor is. Een sensationele krantenkop, dat is het wel. Maar de werkelijkheid is een stuk genuanceerder. Wie wil klagen over de slechte omgang met vluchtelingen en asielzoekers, hoeft niet naar Duitsland te kijken. Daar zijn ook in ons land voldoende voorbeelden van. Nu, en vooral ook in het verleden.