What’s in a name?

Het verhaal gaat dat een Eindhovenaar zich in 1988 meldde bij het gemeentehuis om zijn pasgeboren zoon aangeven. Hij wilde zijn zoon Hans, Eric, Jan, Ivan, Gerald, Ronald, Søren, Berry, Edward, Willem, Anton noemen. De voornamen van de spelers van het elftal dat zojuist de Europacup gewonnen had. Dat was een mooi plan. Maar het feest ging niet door.

Dat een vader een fanatiek PSV-supporter is, daar hoeft een kind niet onder te lijden. Dat was waarschijnlijk de overweging van de ambtenaar die het verzoek behandelde. En hij had gelijk. Ik moest aan deze anekdote denken toen ik dit bericht op RTL nieuws las. Het gaat over de raarste babynamen van 2014.

Wat te denken van Qut, Ghëarmiangelijanno, Huigje? Y’cheäneliê, Strea en Lulubelle zijn ook leuk. De Vliegende Panters hebben ooit een sketch opgenomen over meisjesnamen. Een man vertelt zijn vrienden dat hij vader wordt. En dat zijn dochter zal luisteren naar de naam Karin. “Da’s toch zielig,” zeggen zijn vrienden na een smerig rijmpje op die naam. Om vervolgens iedere naam die de man bedenkt op dezelfde manier af te kraken.

Het schijnt dat Marokkaanse staatsburgers mogen kiezen uit een lijst van door de overheid goedgekeurde namen, wanneer ze hun kind op het gemeentehuis komen inschrijven. Dat hoeft van mij nu ook weer niet. Maar een kind dat Wijntje of Leffe genoemd wordt, is inderdaad zielig. Sommige kinderen moet je tegen de creativiteit van hun ouders beschermen.