De bezuinigingen in de zorg zullen een hausse aan bezwaarschriften uitlokken. Dat schrijft Antonie Kerstholt op de website joop.nl. “Slimme hulpbehoevenden en hun mantelzorgers zullen het gezegde ‘niet geschoten niet raak’ vermoedelijk toepassen wanneer ze geconfronteerd worden met een voor hen teleurstellende beschikking van de gemeente door direct een bezwaarschrift te gaan indienen.”
Mijnheer Kerstholt bakt ze bruin. Hij legt haarfijn uit dat slimme burgers bijna gratis gebruik kunnen maken van hun recht om bezwaar te maken tegen een teleurstellende beschikking van de gemeente. Deze procedures zijn voor gemeenten duur en kosten veel tijd en energie. Volgens Kerstholt zullen gemeenten bij twijfel dus maar gewoon toegeven, om zo hoge kosten en een ongewenste capaciteitsdruk te vermijden. En krijgen klagers dus vaak gelijk. Kerstholt: “Niet geschoten is altijd mis. En baat het niet, het schaadt zeker niet.”
Voor het geld hoef je het niet te laten. Een jurist inschakelen kost ook bijna niks. Kerstholt: “Wettelijk is namelijk geregeld dat indien de gemeente de aanvrager van hulp in de bezwaarfase in het gelijk stelt, zij verplicht is een bepaalde vergoeding te betalen voor de gemaakte kosten van ingeroepen rechtsbijstand.” Bezwaar maken is dus vooral ook goed voor juristen. Zij worden lachend rijk. En als maar genoeg mensen bezwaar maken is dat volgens Kerstholt ook goed voor het individuele belang van een burger. Maar het is slecht voor de democratie. En zeker slecht voor de belastingbetaler. Want die betaalt de rekening.
Het recht om bezwaar te maken, wanneer er echt iets fout gaat, is een absoluut grondrecht binnen een democratie. Maar wanneer juristen en partij-ideologen massaal gaan uitleggen dat het loont om van dit recht misbruik te maken, is het eind zoek. Zeker wanneer men vergeet te vermelden dat vooral advocaten daar rijk van zullen worden. En dat de belastingbetaler hoe dan ook de rekening betaalt. Ik heb geen oplossing voor dit probleem. En wil niet tornen aan het recht om bezwaar te maken tegen beslissingen van de overheid. Maar een beetje verantwoordelijkheidsgevoel zou ook juristen niet misstaan.
René Peters 
loevanerp
13 januari 2015
Je haalt hier, mijns inziens ten onrechte, juristen en advocaten door elkaar. Er zijn al heel veel gebieden waarop juristen tegen zeer lage tarieven bezwaarschriftprocedures aanbieden. Het betreft dan vaak redelijk eenvoudige “bulkzaken”. Denk aan WOZ-beschikkingen. Advocaten, en zeker geen goede, wagen zich niet aan dit soort cowboygedrag. Mensen die een advocaat benaderen, zijn doorgaans dan ook fors duurder uit, en hebben echt moeite met een besluit.
Robert-Jan Steegman
13 januari 2015
Juristen en advocaten, een pot nat Loe 😉
Paul Smink
13 januari 2015
van het tarief van het besluit Proceskosten Bestuursrecht kun je m.i niet echt rijk worden hoor. Degene die dat roept, heeft een hele lage standaard van rijkdom. De echte avonturiers in de juristerij zitten in de WOB-bezwaarschriften, die lucratiever zijn vanwege de beslistermijn met bijbehorende dwangsom.
Robert-Jan Steegman
13 januari 2015
Ik ken nog een loempiabakker…..
Jody Moors
13 januari 2015
De door de overheid aangekondigde bezuinigingen in de zorg kunnen dus wel eens een verrassend hoge kostenpost aan juridische procedures bij gemeenten teweegbrengen. Zeker als hulpbehoevenden, hun familie en mantelzorgers gebruik maken van de rechten die ze hebben.
Dus Rene, hij geeft een boodschap af volgens mij ,dat de overheid over deze maatregel niet goed nagedacht heeft , veel mensen zijn hier de dupe van, jij leest dit natuurlijk anders dan iemand die daar gebruik van moet maken en flink gekort wordt lees het nog maar een keer.
Rein Akkermans
13 januari 2015
Niet dat ik het oneens ben met de strekking van Peters’ blog, maar ik vind het jammer dat de aandacht weer eens niet gericht is op wat m.i. de kern van de aandacht moet zijn, namelijk de kwaliteit van de zorg. Als die maar in orde is, zijn dit soort problemen al snel marginaal !
Liever hoor ik in concreto wat precies de besluiten van ons college zijn inzake de transitie van de zorg en vooral welke garanties zijn ingebouwd om de kwaliteit van zorg te handhaven en ervoor te zorgen dat de zwakkeren krijgen waar ze recht op hebben.
Jan van Velthoven
13 januari 2015
Als ik het goed begrijp, loopt de bezwaarmaker, indien niet in het gelijk gesteld, wel degelijk het risico zelf de juridische kosten te moeten betalen.