Haat

Bij een aanslag op de redactie van een satirisch tijdschrift in Frankrijk zijn tenminste twaalf doden gevallen. Naar het schijnt is de aanslag gepleegd door moslimradicalen. Ik heb filmpjes van de aanslag gezien en verhalen van ooggetuigen gelezen. En ik ben geschokt. En ik voel een kwaadheid opkomen die ik slechts met grote moeite kan onderdrukken.

Wat een verschrikkelijke laffe aanslag op de vrijheid. Er bestaat geen beter wapen tegen radicalisme dan humor. Cartoons, moppen en tekeningen leggen het absurde van radicalisme en andere idiote gedachtekronkels genadeloos bloot. Humor is een groter wapen voor de vrijheid dan oorlogsgeweld. Dat hebben die terroristen goed begrepen. De aanslag in Frankrijk is een rechtstreekse aanval op satire en dus op de vrijheid. En het werkt.

Ik voel een kwaadheid opkomen die ik slechts met moeite kan onderdrukken. De haat van enkelen lijkt, door het gebruik van sociale media, onterecht de haat van velen. En lijkt steeds dichterbij te komen. Dat heeft effect op mensen. En dat heeft ook effect op mij. Haat werkt, net als liefde, aanstekelijk. Daartegen werkt vooral het relativerende medicijn van de humor. Ook daarom is de aanval op de redactie van het tijdschrift zo laf en effectief. Wie haat wil zaaien moet met humor afrekenen.

Het beste antwoord op terrorisme zijn geen woede of wraakgevoelens. Dat weet ik. Maar het kost me moeite mijn kwaadheid te onderdrukken. Ik zal wel moeten. Wij zullen wel moeten. Als we meegaan in de haat van fanatici, dan verliezen niet zij, maar wij onze vrijheid. Als we dat nu maar niet vergeten.