Een Turkse gouverneur heeft het gebruik van de lift tot en met de vierde verdieping verboden. Dit om te voorkomen dat meer mensen te dik worden. Hij schijnt van plan te zijn het verbod ook te gaan handhaven. En stelt toezichthouders aan in grote, openbare gebouwen. Obesitas is een maatschappelijk probleem. En niet alleen in Turkije. Maar een overheid die het nemen van de trap verplicht stelt, gaat dat niet erg ver?
Overgewicht is niet goed voor de gezondheid. Dat weet eigenlijk iedereen. Obesitas brengt bovendien allerlei (maatschappelijke) kosten met zich mee. Om dezelfde reden probeert de overheid roken en het gebruik van alcohol te ontmoedigen. Een volledig verbod zit er niet in. Omdat dat niet geaccepteerd zou worden natuurlijk. Maar ook omdat accijns op alcohol en tabak de schatkist een behoorlijke duit oplevert, vrees ik.
Toch werken de anti-rookcampagnes wel degelijk. Steeds minder jonge mensen roken. Toen ik een kind was, stonden tijdens verjaardagsfeestjes de sigaretten en sigaren naast de blokjes kaas en de glazen bier op tafel. Die tijd is voorgoed voorbij. Roken is niet langer sexy. En nu roken zelfs in kroegen verboden is (en tabaksverslaafden als paria’s buiten moeten roken), is het een kwestie van tijd tot rokers uitzonderingen zijn. Dat is een goede zaak.
Ik weet dat er stemmen opgaan om bijvoorbeeld de hoogte van ziektekostenpremies afhankelijk te maken van de leefstijl van verzekerden. Ik weet dat er zelfs mensen zijn die beweren dat erg dikke mensen, drinkers of rokers helemaal geen medische hulp meer zouden moeten krijgen. Eigen schuld, dikke bult, zullen we maar zeggen. Ik heb daar grote moeite mee. Zoals ik ook moeite heb met overheden die zich wat al te actief bemoeien met de manier waarop burgers hun leven in zouden moeten richten.
Obesitas, alcohol en tabak ondermijnen de gezondheid. Het is goed dat een overheid zich actief opstelt en door middel van voorlichting en zachte drang mensen probeert te doordringen van gezond gedrag. In de hoop dat men zich daar inderdaad wat van aantrekt. Normaal gesproken moet het echt niet verder gaan. Natuurlijk zijn er mensen die bewust en op extreme wijze hun gezondheid ondermijnen. Ik kan me voorstellen dat dat in bepaalde gevallen consequenties heeft. Maar er blijft zoiets als persoonlijke verantwoordelijkheid en keuzevrijheid. Ook wanneer je er voor kiest om niet zo gezond te leven.
annabel de groot
4 januari 2015
het is niet altijd zo zwart wit. de overheid zou dan ook moeten kijken wat hun eigen aandeel is en hoe de problemen ontstaan zijn. het is erg simpel om alleen de burger de schuld te geven als er veel misstanden door de overheid zijn. je kan ook van de stress aankomen, met je baan kwijt te raken afhankelijk van voedselbank of bewindvoering zijn en dan heb je al gauw ongezonder eten. moet daar dan de burger ook nog weer eens de dupe van worden? of kijk naar alle ouders waar kinderen uit huis geplaatst zijn door leugens, bedrog, advocaat kosten, en vragen om hulp, waar niks mee gedaan word, die mensen kunnen ook obesitas worden door stress ondanks het feit dat ze wel gezond leven, krijg je daarnaast ook nog eens de financiële problemen erbij en er ontstaan schulden dan krijg je stress, obesitas, geen hulp meer omdat je te dik zou worden, en daardoor geen hulp in het ziekenhuis meer zou krijgen? vind het veel te veel gaan. ik vind dat de overheid eerst hun eigen aandeel zou moeten zien wat ze bij burgers veroorzaken en dan pas bij burgers extra maatregelen neer leggen. kijk alleen al naar alle e nummers in de verpakkingen alsof dat zo gezond is.
Martijn
4 januari 2015
” kijk alleen al naar alle e nummers in de verpakkingen alsof dat zo gezond is.”
E-nummers zijn niets meer dan geregistreerde nummer voor erkende, geregistreerde toevoegingen. Dat een bepaalde toevoeging een e-nummer is zegt eerder iets goeds, dan iets slechts over de toevoeging.
hermine schaap
4 januari 2015
klinkt allemaal heel leuk.
maar hoe schift je dan de mensen die door ziekte dik zijn?
krijg je dan verplicht een test?
wat voor wereld leven we nu in,wat geven we door.