Ik heb dat gedaan

“Weet je wat het probleem is met mensen op ‘hoge’ posities? Na verloop van tijd gaan ze denken dat ze echt belangrijk zijn. Dat moment kun je gemakkelijk herkennen. Ze gaan dan spreken over ik in plaats van wij.” Een interessante visie van een Osse communicatieadviseur. En ik denk dat hij gelijk heeft.

Het is een wonderlijk fenomeen. Bij de een duurt het wat langer dan bij de ander. En sommigen zijn er misschien niet gevoelig voor. Maar als je lang genoeg merkt dat je belangrijk gevonden wordt, dan ga je geloven dat je bijzonder bent. En bijzondere mensen krijgen hoogstpersoonlijk bijzondere dingen voor elkaar. Ik heb eens gesproken met een schooldirecteur die haarfijn uit kon leggen hoe hij een school had neergezet. Dat is toch knap. Met twee linker handen en zonder eigen geld, persoonlijk een school neerzetten. Dat kunnen er niet veel.

In de politiek moet je je profileren. Dat begrijp ik best. Maar enige bescheidenheid en realiteitszin is wel op zijn plaats. Politici doen natuurlijk helemaal niets. Ze besluiten alleen hoe andermans geld besteed gaat worden. Als je met die ogen de krant leest, ziet de werkelijkheid er toch een beetje anders uit. Politici bouwen geen scholen en geen wegen. Ze verstrekken geen uitkeringen en verlenen ook geen zorg. Ze gebruiken hun invloed zodat bepaalde keuzes gemaakt worden. Niet meer en niet minder. Dat is al bijzonder genoeg. Het lijkt me gezond dat besef niet kwijt te raken.