De veelheid aan spullen teistert moderne huishoudens. We slepen onze huizen vol met zoveel rotzooi, dat we door de bomen het bos niet meer zien. Een uit de VS overgewaaid spel zet mensen aan het schiften. “Je raakt ballast kwijt.” Dat schrijft het NRC.
Als ik vanachter mijn computer om me heen kijk, dan verzamelen we inderdaad veel troep. In een schaal op tafel liggen acht pennen, waarvan er drie nog volledig in tact zijn. Bovendien een gum in de vorm van een tropische vis, een fluitje, drie usb-sticks waarvan niemand meer weet wat er op staat, een paar volle (of lege) batterijen en een paar sleutelhangers. En dat alles binnen armlengte.
Een jaar of wat geleden hielp ik een oud-collega bij haar verhuizing. Naast een heleboel nieuwe verhuisdozen vielen ook een paar vergeelde exemplaren op. Nadere bestudering wees uit dat het hier om niet uitgepakte dozen van een verhuizing uit 1991 ging. Ze waren nog keurig dichtgeplakt. We verzamelen zoveel spullen dat het bijna onmogelijk wordt om het overzicht te bewaren.
Het schijnt dat de gemiddelde koelkast zo vol staat dat niemand zicht heeft op de spullen die wat verder naar achteren staan. Op die manier gooien we op den duur meer dan twintig procent van ons voedsel weg, omdat we gewoon vergaten dat we het hadden. En zo gaat het ook met onze voorraadkast. Op het oog redelijk geordend. Maar zo vol, dat ik echt niet precies weet wat we op voorraad hebben en wat niet.
De oermens was een jager/verzamelaar. En dat zal er genetisch nog wel in zitten. We hebben wel wat weg van eekhoorns die een wintervoorraad aanleggen. Na verloop van tijd weten eekhoorns niet meer wat ze waar in de grond hebben gestopt. Eekhoorns verzamelen nootjes. Mensen ook hele vreemde dingen. Ik zal eens een paar minuten om me heen kijken..
Ik vind een ding dat gemaakt is om een hoofd te masseren. Daarnaast een roze ‘toverstok’ voor prinsessen op batterijen. Een geknutseld vogelhuisje dat niet helemaal is afgemaakt. Een gevouwen kerstboom, een enorme drinkbeker in de vorm van een koe, enzovoort enzovoort. Ik heb geen idee hoe we aan die dingen zijn gekomen. En we zijn zeker geen verzamelaars. Integendeel zou ik bijna zeggen.
De zogenaamde ‘Minimalism Game’ is uit Amerika overgewaaid. En biedt een leuke uitdaging voor mensen zoals wij. Op de eerste dag van de maand gooi je één ding weg. Op de tweede dag twee, de derde dag drie enzovoort. Na een maand heb je van bijna vijfhonderd spullen afstand gedaan. Je mag de spullen weggeven, verkopen of weggooien. Dat maakt niet uit. Ik ga mijn vrouw en kind overtuigen mee te doen aan het spel. Wie viert er binnenkort zijn verjaardag?
lenievanderleest
7 december 2014
Nou René, dit duwtje was precies wat ik nodig had om die pannenset op zolder weg te geven aan een vriendin die een alleenstaande moeder kent die ‘m kan gebruiken. Wat erg toch dat ik daarover twijfelde!
renepetersoss
7 december 2014
Kijk Lenie, dat vind ik nu mooi! Morgen begin ik met dag 1!
Martijn
8 december 2014
De meeste diëten beginnen morgen.
Diny van Leest
8 december 2014
Denk aan de Ruilwinkel bij deze actie.
Marc
8 december 2014
René,
als je jouw vrouw niet overtuigd krijgt, dan ruil je haar maar met die van mij 🙂 Die heeft mij al een schema laten printen waarop we bij kunnen houden hoeveel we weg gedaan hebben. En zaterdag voor het eerst naar de ruilwinkel geweest. Ik denk daar nog vaak te komen de komende tijd…
renepetersoss
8 december 2014
@Martijn: wij zijn vandaag begonnen. Die rare hoofdkrabber is weg. En @Marc, als je toch naar de ruilwinkel gaat; ik heb nog genoeg. Je mag het gratis hebben.
Ronald van Engelen
8 december 2014
Heb je ook een niet-gevouwen kerstboom?
Karen Wijnen
18 december 2014
Oké. Ik begin morgen.